ماه در مدارش می تازد و در پی آن است که خودی نشان دهد تا بار دیگر ساکنان بخشی از کره خاکی را به زیر سایه خود فرو ببرد.  خورشید گرفتگی 12 آبان 92 از نوع مرکب(کلی-حلقوی ) بود . ساکنان بخشی از امریکای شمالی قسمتی از گرفتگی جرئی را به هنگام برآمدن خورشید دیدند، در حالی که در بخشهایی از خاور میانه خورشید گرفتگی جرئی در آستانه غروب خورشید قابل رویت بود. همچنین ساکنان خوش اقبال قاره افریقا که در مجاورت استوا بودند می توانستند خود را به زیر سایه ماه برسانند و بعد از ظهر یکشنبه، رصدگر یک کسوف کامل باشند.

مسیر گرفت

این پدیده در بخش هایی از مرکز و غرب ایران به صورت جزئی، پیش از غروب آفتاب قابل دیدن بود. در اصفهان فرصت اندکی در حدود 20 دقیقه مانده به غروب خورشید برای ثبت این گرفتگی مهیا شد.
در روز 12 آبان نیز مانند چند کسوف دیگر که پیش تر تجربه رصد آن را داشته بودم، در آستانه خورشید گرفتگی شاهد بارش باران بودم. و این بار آن قدر آسمان دلش پر بود که دانه های تگرگ مثل برف همه جا را سفید کرد. خوشبختانه بارش باران دقایقی پیش از تماس اول پایان یافت و هوا ناگهان صاف شد و فرصت مناسبی برای ثبت مراحل کسوف جزئی فراهم شد.
کسوف بعدی در ایران در روز 5 دی 1398 به هنگام برآمدان آفتاب قابل مشاهده است؛ لذا در پهنه ایران تا چندین سال ، هلال خورشید در آسمان جلوه گر نخواهد شد.
تصاویر زیر روایتی است از آنچه در روز 12 آبان ، زمین و آسمان به خود دید.

 

 

 

 

 

محمد سلطان الکتابی - منجم آماتور نمونه کشور در سال 1388