رصد دنباله دار لینیر ( با نام رسمی 252P ) برای ناظران نیمکره شمالی در چند روز گذشته از ماه مارس میلادی(ابتدای فروردین95) امکان پذیر شده است.  بدلیل اینکه این سنگ فضایی یخ زده، 100 بار روشن تر از انتظار ظهور نموده، رصدگران را هیجان زده کرده است.
در نیمکره جنوبی، ناظران به تازگی قادر به تشخیص این دنباله دار با چشم غیر مسلح در مناطق بسیار تاریک هستند؛ اگر چه نور ماه آسمان نیمکره شمالی را پر کرده است اما این جرم در نیمه شمالی زمین نیز ممکن است با یک دوربین دوچشمی در یک منطقه به اندازه کافی تاریک قابل مشاهده باشد.
کلی بیتی سر دبیر ارشد ماهنامه Sky & Telescope می گوید: " انتظار دم دراز  را برای این دنباله دار نداشته باشید" . "نور دنباله دار در یک نقطه متمرکز نیست، اما به جای آن بسیار ملایم گسترش یافته و  بزرگتر از یک ماه کامل اما هزاران بار کم نورتر است."

شیفتگان آسمان ممکن است دنباله دار را با تلسکوپ بصورت  مه مانند و با رنگ مایل به سبز مشاهده کنند .  کلی گفته: تصور می شود این درخشش سبز توسط اتم های کربن دو اتمی در اطراف دنباله دار و نور فلوئورسان خورشید ایجاد شده باشد.
بهتر است ناظران بدور از شهر،  در یک منطقه تاریک، حداقل 90 دقیقه قبل از طلوع آفتاب، دنباله دار مذکور را بین صور فلکی کمان و کژدم دنبال نمایند.
سیارات و ستاره ها هم می توانند به عنوان راهنمایانی جهت پیدا کردن این دنباله دار به رصدگران کمک کنند. در بامداد سه شنبه 10 فروردین95؛ لینیر در یک خط با سیارات بهرام و کیوان خواهد بود و در بامداد پنجشنبه 12 فروردین ماه جاری در یک خط با سیاره کیوان و ستاره دل کژدم (قلب العقرب ستاره روشن و به رنگ قرمز در صورت فلکی کژدم) قرار می گیرد . همچنین ماه در بامداد چهارشنبه 11 فروردین  نیز نزدیک دنباله دار است و فقط 3 درجه سمت راست و پایین تر از این دنباله دار سبز است.

با استفاده از این نقشه، حداقل 1.5 ساعت قبل از طلوع مهر تابان در میانه فروردین سال جاری، دنباله دار 252P را می توانید بیابید. این منطقه از آسمان، نزدیک به افق جنوبی برای ناظران در عرض های جغرافیایی میانه شمالی است. نمادها نشان داده شده از محل دنباله دار، هر 8 ساعت مسیر را نشان می دهند؛ که این دنباله دار به عنوان یک جرم نسبتا شفاف با یک مرکز روشن و بدون دم دیده می شود. نوار مقیاس 10 درجه؛ به اندازه مشت گره شده در طول یک بازو کشیده است. کم نورترین ستارگان نشان داده شده در نقشه، دارای قدر 5.5  هستند که در یک رصدگاه تاریک و عاری از آلودگی نور دیده می شوند.

نزدیک ترین فاصله دنباله دار LINEAR با زمین در روز دوم فروردین 95 و در فاصله حدود 3.5 میلیون کیلومتری بوده است.  با توجه به اینکه  این جرم در حال دور شدن از خورشید در منظومه شمسی است، ستاره شناسان به درستی مدت ماندگاری این مقدار روشنایی  را نمی توانند حدس بزنند..

ناظران با تلسکوپهای بسیار بزرگ ممکن است بتوانند دنباله دار دیگری را نیز در حال عبور از نزدیکی زمین مشاهده نمایند. این دنباله دار  P / 2016 BA14) Pan-STARRS ) است که در روز سوم نوروز 95 ٰ به 3.5 میلیون کیلومتری زمین رسیده بود.

به گفته سردبیر ارشد ماهنامه S & T ؛ زمان دیدار این زوج دنباله دار احتمالا تصادفی نیست، دوره 'P' در نامگذاری هر دو دنباله دار به معنی دوره مدار بیضوی آنها است که بارها و بارها به نزدیکی خورشید می رسند و در این مورد، هر پنج سال است. مدار این دو جرم نیز بسیار شبیه به هم است به نحوی که متخصصان شک کرده اند که این دو قطعه از یک شی واحد هستند.

دنباله دار LINEAR در 7 آوریل 2000 میلادی توسط محققان برنامه لینکلن که مربوط به پژوهش درمورد سیارکهای نزدیک زمین است؛ کشف شد، (بودجه برنامه آزمایشگاه لینکلن MIT، توسط ناسا و نیروی هوایی ایالات متحده تامین می شود) هسته این دنباله دار تخمین زده می شود 230 متر باشد.

دنباله دار Pan-STARRS  نیز توسط محققان سیستم تلسکوپ پانورامیک و واکنش سریع دانشگاه هاوایی در 22 ژانویه سال 2016 میلادی کشف شد. هسته این دنباله دار 100 متر تخمین زده شده است.