محققان دانشگاه باسک و دانشگاه ملی تایوان یک نظریه پذیرفته شده در مورد ماده تاریک که بر اساس آن این ماده مرموز از ذرات سنگین تشکیل شده را به چالش کشیدند.

محققان یک شبیه‌سازی را اجرا کرده‌اند که برخورد بین دو خوشه کهکشانی را توضیح می‌دهد. خوشه‌های کهکشانی بزرگترین اجسام موجود در جهان و مجموعه‌ای از صدها هزار کهکشان هستند که توسط گرانش به سوی هم کشیده شده‌اند.

در کل، خوشه‌های کهکشانی با ادغام شدن، بزرگتر می‌شوند. نیروهای گرانشی باعث می‌شود که این خوشه‌ها علیرغم انبساط جهانی، به آرامی به یکدیگر نزدیک شوند. سیستم «ال گرادو» که بزرگترین خوشه کهکشانی شناخته شده جهان است، در نتیجه برخورد بین دو خوشه بزرگ شکل گرفته است.

دانشمندان دریافته بودند که فرآیند برخورد، باعث فشرده شدن گاز درون هر خوشه تا دماهای بسیار بالا شده است، بطوری که در منطقه پرتو ایکس طیف نوری می‌درخشند. در طیف پرتو ایکس، این ابر گازی به شکل دنباله‌داری با دو دم بلند به نمایش درآمده که بین هسته‌های متراکم دو خوشه کهکشانی کشیده شده است.

این پیکربندی متمایز به محققان اجازه داد تا سرعت نسبی برخورد را که بر اساس محدودیت نظریه کنونی ماده تاریک، بی‌نهایت است، تعیین کنند.

بنظر می‌رسد که این نمونه‌های خوشه‌های نادر بی‌نهایت که در عمل برخورد مچ‌گیری شده‌اند، نظریه پذیرفته شده ماده تاریک که بر اساس آن، این ماده از ذرات سنگین ساخته شده را به چالش طلبیده است، زیرا تاکنون هنوز هیچ ذره سنگینی مشاهده نشده است.

به باور محققان، باید مدل جدیدی را پیدا کرد که به درک بهتر ماده تاریک کمک کند.