ستاره‌شناسان آمریکایی از کشف دو ابرنواختر با فاصله 10 میلیارد سال نوری از زمین خبر داده‌اند که 100 برابر درخشان‌تر از ابرنواخترهای عادی هستند.

محققان دانشگاه کالیفرنیا در سانتا باربارا می‌گویند که این اجسام تازه کشف شده از آن جهت گیج‌کننده هستند که ساز و کار تامین‌کننده نیرو برای بیشتر ابرنواخترها که در اثر فروپاشی یک ستاره غول‌پیکر به یک سیاه‌چاله و یا یک ستاره نوترونی عادی شکل می‌گیرند، نمی‌تواند درخشش بیش از اندازه آنها را توضیح دهد.

این دو ابرنواختر غیرمنتظره که در سالهای 2006 و 2007 کشف شده‌اند، بقدری غیرعادی هستند که ستاره‌شناسان ابتدا نمی‌توانستند ماهیت آنها را شناسایی کرده یا حتی فاصله آنها تا زمین را تعیین کنند.

یکی از این دو ابرنواختر موسوم به SNLS-06D4eu، دورترین و شاید درخشان‌ترین عضو دسته نوظهور انفجارهایی موسوم به ابرنواخترهای فوق‌درخشان است. این دو جسم متعلق به دو زیرگروه خاص ابرنواخترهای فوق‌درخشان هستند که هیدروژن ندارند.

بررسی‌های بیشتر نشان داد که چنین ابرنواخترهایی احتمالا نیروی خود را با تولید یک مغنااختر بدست آورده‌اند. مغنااخترها، ستاره‌های نوترونی دارای میدان مغناطیسی بسیار نیرومندی هستند که صدها بار در ثانیه گردش می‌کنند.

به گفته دانشمندان، چنین ابرنواخترهای درخشانی بسیار نادر هستند و تنها شاید در هر 10 هزار ابرنواختر عادی رخ بدهند.

این پژوهش در مجله Astrophysical منتشر شده است.