تحقیقات جدید نشان می دهد، سیارات بیگانه واقع در منطقه قابل سکونت کوتوله‌های سرخ از شانس بیشتری برای میزبانی حیات فرازمینی برخوردار هستند.

زمین 70 درصد از عمر مدت قابل سکونت بودن خود را در منطقه طلایی خورشید سپری کرده و ظهور زندگی هوشمند بر سطح این سیاره مدت زمان زیادی طول کشید.

بر اساس نتایج منتشر شده در مجله Astrobiology، از عمر قابل سکونت بودن زمین نیز 1.7 میلیارد سال باقی مانده است.

زمانیکه خورشید به روشنایی 118 درصدی وضعیت فعلی خود برسد، اقیانوس های تبخیر شده و زمین خشک می شود.

تعداد زیادی سیاره بیگانه شبه‌زمین که در منطقه طلایی یا قابل سکونت بودن ستاره میزبان قرار دارند، توسط تلسکوپ فضایی کپلر ناسا شناسایی شده اند.

داده های تلسکوپ کپلر شامل اندازه مدار سیاره، قطر و اندازه ظاهری است، اما جزئیات دقیقی در خصوص ویژگی های فیزیکی شامل فعالیت های تکتونیکی و مغناطیسی، ترکیبات جو، شیب محوری و سایر شرایط موثر بر آب و هوای سیارات در دست نیست.

محل قرار گرفتن سیاره در منطقه قابل سکونت ستاره میزبان و عمر ستاره دو معیار قابل اعتماد محسوب می شوند، اما عمر ستاره نمی تواند گزینه مناسبی برای شناسایی سیارات قابل سکونت باشد.

بر اساس تحقیقات صورت گرفته، سیاره Gliese581g قابل سکونت‌ترین سیاره بیگانه شناسایی شده محسوب می‌شود.

این سیاره در فاصله 20 سال نوری از زمین و در میانه منطقه قابل سکونت یک کوتوله سرخ واقع شده است؛ با توجه به دمای این سیاره، امکان میزبانی از حیات تا پنج میلیارد سال آینده نیز وجود دارد.

سیاره بیگانه Gliese581g ابعادی مشابه زمین داشته و احتمالا از گرانش و توپوگرافی سطحی یکسان برخوردار است.

اما آیا این سیارات بیگانه در قلب منطقه قابل سکونت کوتوله سرخ می توانند میزبان هوش فرازمینی باشند؟ یافتن نشانه های زیستی شیمیایی قوی بر روی سیارات بیگانه به بررسی احتمال تکامل حیات فرازمینی در این سیارات کمک می کنند.