منجمان موفق به رصد برخوردهای اجرام آسمانی کوچک به جو مشتری شدند.

منظومه شمسی مملو از اجرام کوچکی مانند سیارک‌ها و دنباله‌دارها است.

بسیاری از این اجرام دارای مدارهای ثابتی هستند که آن‌ها را از خطر تصادم حفظ می‌کنند، اما بخش کوچکی از این اشیا در مدارهایی قرار دارند که آن‌ها را در معرض خطر برخورد با سیارات قرار می‌دهد.

هر چه این اجرام کوچک‌تر باشند، فراوان‌ترند و تصادم‌ها به کرات رخ می‌دهد.

تصادم‌هایی مانند برخورد شهاب سنگی که در فوریه سال 2013 بر فراز روسیه مشاهده شد، نادر هستند، زیرا این جرم با عرض 17 متر نسبتا بزرگ بود.

سیاره عظیم مشتری هدف بزرگی برای جذابیت گرانشی فوق‌العاده است و بسیار بیشتر از زمین مورد برخورد واقع می‌شود و این تصادم‌ها با سرعت حداقل 60 کیلومتر در ثانیه روی می‌دهند.

منجمان آماتوری که با دوربین‌های ویدیویی در حال مشاهده مشتری بودند، موفق شدند سه مورد از این برخوردها را در سه سال اخیر رصد کنند و گزارش دقیقی از آن‌ها به تازگی در «کنگره علم سیاره‌ای اروپا» توسط «ریکاردو هویسو» از دانشگاه باسک اسپانیا ارائه شد.

تحلیل وی و همکارانش نشان می‌دهد مشتری بین 12 تا 60 بار در سال توسط اجرامی با عرض 10 متر مورد هجوم قرار می‌گیرد که این میزان 100 برابر بیشتر از زمین است.

مطالعه انجام‌شده همکاری گسترده‌ای بین منجمان حرفه‌ای و آماتور و شامل شبیه‌سازی‌هایی دقیق از اجرام در حال ورود به جو سیاره مزبور و تجزیه‌شدن در دمای بالغ بر 10 هزار درجه سانتی‌گراد بود.

این تحقیق همچنین حاصل مشاهداتی از تلسکوپ فضایی هابل و «تلسکوپ خیلی بزرگ» فقط ده‌ها ساعت پس از برخورد بود.

علی‌رغم مشاهده زودهنگام این سیاره پس از برخورد، هابل و تلسکوپ خیلی بزرگ هیچ نشانه‌ای از اجرام تجزیه‌شده ندیدند و این موضوع حکایت از آن دارد که چنین برخوردهایی رویدادهای بسیار کوتاهی هستند.

چون جرقه این برخوردها دارای عمر بسیار کوتاهی است و در زمان‌های غیرقابل‌ پیش‌بینی رخ می‌دهد، رصدخانه‌های بزرگی مانند هابل و تلسکوپ خیلی بزرگ قادر به مشاهده قابل‌اعتماد آن‌ها نیستند، زیرا این تلسکوپ‌ها زمانبندی‌ مشاهداتی مشخصی دارند و نمی‌توانند به نظارت طولانی‌مدت یک سیاره اختصاص داده شوند.

منجمان آماتوری که می‌توانند هر شب را به مشاهده یک سیاره اختصاص دهند، حتی چنانچه تجهیزاتشان بسیار ابتدایی‌تر باشد، دارای شانس بسیار بیشتری برای رصد این برخوردها هستند.