در این تصویر گیرا از سیاره زمین، ماه پس از غروب خورشیدِ هفدهم شهریور، از میان آسمان ابری می‌درخشد. با وجود نور گُنگ ماه، نوردهی طولانی دوربین توانسته چشم‌اندازی رنگارنگ و با جزئیات را از یک ساحل و افق غرب که به سوی جزیره سن‌گابریل در کولونیا دل ساکرامنتوی اوروگوئه دید دارد، ثبت کند. نور شهر بوئنوس‌آیرس آرژانتین در درازای افق در سمت چپ، در دیگر سوی مدخل رودخانه ریو دِ لا پلاتا دیده می‌‌شود. البته نوردهی طولانی، ماه و آسمان اطراف آن را زیاده از حد نورانی (اُوراِکسپوز) کرده است؛ بنابراین عکاس به سرعت تصویری دیگر با نوردهی کوتاه‌تر گرفته تا بتواند آن را در قسمت اطراف صفحه ماه، با عکس اول یکی کند. از آنجا که تصویر دوم با تنظیمات لنز تله‌فوتو گرفته شده، ابزار یکی‌کننده دیجیتال تصویر (digital merger) آسمان و زمین را با هم ترکیب کرده و در نتیجه عکسی پدید آمده که در آن، شکل هلال باریک ماه در مقایسه با دو ستاره نزدیکش، اغراق‌شده به‌نظر می‌رسد. ستاره دورتر، سماک اعزل (اسپور) در صورت‌فلکی دوشیزه (خوشه یا سنبله) است. آن یکی که به ماه نزدیک‌تر است، ناهید، ستاره شامگاهی، است که از اختفا پشت ماه به‌ در می‌آید.