آیا زیبایی هنر ستاره‌ها پس از مرگشان بهتر اذعان می‌شود؟ در واقع، ستاره‌ها هنری‌ترین نمایش‌هایشان را در ضمن مرگشان نشان می‌دهند. در مورد ستاره‌های با چگالی کمتر، مثل خورشید خودمان و ام۹-۲ که تصویرش را در بالا می‌بینید، ستاره‌ها با دور انداختن پوشش گازی خارجی خود، از ستاره‌های عادی به کوتوله‌های سفید تبدیل می‌شوند. این گاز استفاده‌شده معمولاً نمایشی دیدنی ترتیب می‌دهد که به آن سحابی سیاره‌ای می‌گویند و به تدریج در طول چند هزار سال محو می‌شود. ام۹-۲ ، یک سحابی سیاره‌ای پروانه‌شکل که ۲۱۰۰ سال نوری از ما فاصله دارد و با رنگ‌های نمادینی خود را نشان می‌دهد، بال‌هایی دارد که داستانی عجیب ولی ناتمام  را نقل می‌کند. در مرکز، دو ستاره در مدار خود به دور یک صفحه گازی می‌گردند، مداری ۱۰ برابر مدار پلوتو. پوشش گازی اخراج‌شده از ستاره در حال مرگ از صفحه نامبرده به بیرون می‌شکند که ظاهری دوقطبه را می‌آفریند. قسمت بیشتر داستان درباره روندهای فیزیکی که موجب پیدایش سحابی سیاره‌ای می‌شود، نامعلوم باقی می‌ماند.