آژانس‌های فضایی اروپا و فرانسه طرح موشک آینده «آریان 6» را تایید کردند.

این موشک که جایگزین «آریان 5» سنگین‌وزن و سایوز روسی در پایگاه فضایی اروپا می‌شود در دهه 2020 کار خود را آغاز می‌کند.

وسیله نقلیه مزبور به طور عمده‌ به پیشرانه جامد با سرمازایی که فقط در استیج بالاتر به کار می‌رود، مجهز است و برای به پرواز در آوردن ظرفیت ترابری شش هزار و 500 کیلوگرم به مدار انتقال ثابت که مقصد اکثر ماهواره‌های ارتباط از راه دور است، طراحی می‌شود.

طرح‌های پیشین آریان 6 به ارزش‌های ترابری حداکثری هشت هزار کیلوگرم به این مدار اشاره داشتند.

اخیرا حامیان «آریان 6» از بیشینه هفت هزار کیلوگرمی سخن گفته بودند.

آن‌ها عبارت «هفت سه‌گانه» را برای تبلیغ‌ مشخصه‌های اساسی این وسیله ابداع کرده‌اند: هفت سال توسعه، هفت تن به مدار انتقال ثابت و 70 میلیون یورو در هر اوج‌گیری.

مقامات 20 کشور عضو آژانس فضایی اروپا اواخر سال 2014 گرد هم می‌آیند تا در خصوص توسعه کامل آریان 6 بحث و تبادل نظر کنند.

سرمایه‌گذاری بر روی این پروژه که احتمالا بین 2.5 و 3.5 میلیارد یورو هزینه می‌برد، طی هفت سال آینده انجام و اجرای آن از سال 2015 آغاز می‌شود.

مقامات دولت فرانسه اعلام کرده‌اند که این کشور بیش از 50 درصد سهام پروژه «آریان 6» را تامین نخواهد کرد. این بدین معناست که آلمان، ایتالیا و دیگر دول اروپایی باید بودجه 50 درصد دیگر را تامین کنند.

طرح گزینش‌شده به صورت ماژولار نیست بلکه فقط دارای یک پیکربندی خواهد بود.

این پیکربندی شامل سه موتور دارای سوخت جامد است که هر یک 135 هزار کیلوگرم سوخت را حمل می‌کنند و در استیج نخست آرایش می‌شوند.

استیج دوم از بوستر دارای سوخت جامد مشابه و با همان 135 هزار کیلوگرم سوخت استفاده می‌کند.

استیج سوم از همان موتور Vinci استفاده می‌کند که سال‌هاست در توسعه سیستم Safran فرانسه به کار می‌رود. قرار است این موتور استیج فوقانی «موشک آریان 5 ME» را نیرودهی کند.

آژانس فضایی اروپا قرار است این موشک را در سال 2018 به خدمت بگیرد.

موشک آریان 5 ME از 20 درصد قدرت حمل بیشتری در مقایسه با موشک آریان 5 ECA کنونی برخوردار خواهد بود.