یکی از بزرگترین نواحی لکه‌های خورشیدی در سال‌های اخیر در حال پیمایش خورشید است. این ناحیه از میدان‌های مغناطیسی به هم پیچ خورده، احتمالاً تولید کننده‌ی یک شراره خورشیدی باشد که ابری از ذرات باردار را به منظومه شمسی ارسال می‌کند. اگر یک ابر بسیار قدرتمند با لایه مغناطیس کره جو زمین برخورد کند، می‌تواند برای فضانوردان و ماهواره‌های در حال گردش به دور زمین خطرناک باشد. در مقابل، حتی برخورد یک ابر با انرژی کمتر باعث به وجود آمدن شفق‌های قطبی می‌شود.

تصویر بالا ناحیه‌ای از یک لکه‌ی خورشیدی است که دو روز پیش ظاهر شده. قسمت راست این ناحیه AR 11785 و قسمت چپ آن AR 11787 نام‌گذاری شده‌ است.

تیره‌ترین نواحی لکه‌های خورشیدی حاوی میدان‌های مغناطیسی عمودی هستند که به آنها نقطه تاریک گفته می‌شود و نواحی برونزه اطراف آنها (مجراهای مغناطیسی رشته‌ای) نیم سایه نامیده می‌شوند. دانه‌های چرخان خورشیدی که منطقه زرد پس زمینه را بوجود آورده‌اند عمدتاً 1000 کیلومتر پهنا دارند.

هیچ کس نمی‌داند این لکه‌های خورشیدی چه می‌کنند اما محققان هواشناسی فضایی به طور دقیق بر آنها نظارت دارند.