محققان دانشگاه آلیکانت نخستین شواهد از فاز جدید را در ستارگان نوترونی کشف کردند.

این دانشمندان آنچه که می‌تواند نخستین مدرک مشاهداتی از وجود فاز جدید و عجیب پاستای هسته‌ای در "پوسته درونی" ستاره‌های نوترونی یا تپ‌اخترها باشد را شناسایی کردند.

به گفته خوزه ای. پانس از دانشگاه الیکانت و رهبر این پروژه علمی، کشف جدید این امکان را فراهم می‌سازد که رصدخانه‌های مجهز به اشعه ایکس در ماموریت‌های آتی چگونگی فعالیت تعامل هسته‌ای را تعریف کنند.

فاز جدید پاستای (pasta) هسته‌ای هنگامی رخ می‌دهد که ترکیب نیروی‌های هسته‌ای و الکترومغناطیسی تمایل به چینش هسته‌ها در اشکال غیرکروی دارد.

تپ‌اخترها هنگامی که متولد می‌شوند، بیش از 100 بار در ثانیه می‌چرخند، اما زمانی که میدان‌های مغناطیسی‌شان آن‌ها را کند می‌کنند، مدت زمان چرخش افزایش می‌یابد.

همزمان، پوسته درونی میدان مغناطیسی ستاره را مصرف می‌کند و هنگامی که این میدان ضعیف می‌شود، قادر به کندکردن بیشتر چرخش ستاره نیست، بنابراین، تپ‌اختر با بازه زمانی 10 تا 12 بار در ثانیه می‌چرخد.

تپ‌اخترهای رادیویی دارای مدت چرخش محدودی هستند و تصور می‌شود این محدودیت اثر ساده‌ای باشد که در آن، تپ‌اخترهای با چرخش کندتر کمتر شفاف‌ هستند و قابل‌مشاهده نیستند.

به گفته ناندا رئا، در دهه‌های گذشته ماموریت‌های فضایی تعداد زیادی از تپ‌اخترهای دارای اشعه ایکس جداگانه، را کشف کرده‌اند و هیچ یک از آن‌ها دارای مدت چرخش طولانی‌تر از 12 ثانیه نبوده‌اند؛ با این حال، هیچ توضیح نظری برای این پدیده ارائه نشده بود.

رئا عضوی از پروژه تحقیقاتی دیگری بود که اخیرا دریافت تعداد ستاره‌های با مغناطیس بالا (magnetar) بسیار بیشتر از آن چه تصور می‌شد، است.

این ستاره‌ها، ستاره‌های نوترونی هستند که دارای سرعت چرخش نسبتا کندی بوده و گاهی انفجارات بزرگ با پرتوهای ایکس را تولید می‌کنند.

این پرتوها از انرژی مغناطیسی ذخیره‌شده در درون ستاره مشتق می‌شوند.

رئا و پانس معتقدند که در هر کهکشان سالی یک بار، ستاره‌ای با مغناطیس بالای آرام، متولد می‌شود.