بر طبق مطالعه‌ای جدید خانه ما در کهکشان راه‌شیری می‌تواند بسیار بزرگتر از آنچه تاکنون تصور می‌شد، باشد!

ستاره شناسان با استفاده از خط‌مبنای بسیار بلند (VLBA) بنیاد علوم ملی دریافتند که منطقه‌ای از کهکشان که زمین و منظومه شمسی را دربر گرفته یکی از ویژگی‌های برجسته این منظومه مارپیچی است.

روش اختلاف منظر مثلثاتی فاصله‌ی بین ستارگان و یا دیگر اجرام را بوسیله‌ی تغییر اندک موقعیت ظاهری خود همانگونه که همان جرم از نقطه مقابل در مدار زمین دیده می‌شود، تعیین می‌کند.

منظومه شمسی در بخشی از کهکشان قرار دارد که با عنوان بازوی محلی شناخته می‌شود. تاکنون دانشمندان تصور می‌کردند که این بخش از کهکشان راه شیری یک خار بسیار کوچک در بین دو شاخه عظیمی که به‌عنوان بازوهای قوس و بازوی پرساوش شناخته می‌شوند، می‌باشد.

آلبرتو سانا از موسسه مکس پلانک در بیانیه‌ای در رادیو نجوم گفت: مدارک جدید ما اثبات می‌کند که بازوی محلی به‌عنوان یک برجستگی ویژه در کهکشان به نظر می‌رسد.

دانشمندان مطمئن نیستند که کهکشان راه‌شیری از بیرون همانگونه که  واقعا به نظر می‌رسد، باشد زیرا ما در درون آن قرار داریم. محققین مجبور هستند تا فاصله بین جرم‌ها را در کهکشان راه شیری اندازه‌گیری کنند تا درک کنند که چیزی بطور دقیق در کجای همسایه‌های کیهانی ما قرار گرفته‌اند.

منبع:  http://www.space.com/21406-milky-way-local-arm-large.html