شنبه 8 اردیبهشت 1403 | 17 شوال 1445 | 27 آوریل 2024
پنجمین سال فرود هویگنس بر تایتان
هویگنس دورترین ساخته ی بشر است که توانسته در دنیای دیگری فرود بیاید. در طول فرود این فضاپیما روی قمر تایتان، به مدت 4 ساعت اطلاعات خامی را به کاسینی فرستاد. این اطلاعات نشان می داد که تایتان دنیای است شبیه به دنیای بیگانگان و متفاوت با زمین.
فرود هویگنسهویگنس پس از گذراندن سفری هفت ساله به فضاپیمای کاسینی(محصول مشترک سازمانهای فضایی ناسا، اروپا و آسیا) ملحق شد. سپس از آنجا با پرتاب به مدت 2 ساعت و 28 دقیقه از جو تاتیان گذشت و بادهایی با سرعت 43کیلومتر در ساعت را درنوردید و روی آن نشست. هنگامی که روی قمر فرود آمد، هفتاد ساعت طول کشید تا اطلاعات بیشتری را قبل از اینکه کاسینی از دید سیگنالها خارج شود ارسال کند. و 2 ساعت دیگر نیز طول کشید تا اولین سیگنالهای هویگنس به رادیو تلسکوپ های زمین برسد.
اندازه گیری های هوینگس برای سیاره شناسان، کتابخانه ای از اندازه گیریها را فراهم آورد که از اطلاعات بدست آمده, به اندازه ی اطلاعات 6دور گردش کاسینی تا آن زمان بود. هویگنس از اجزای شیمیایی، شرایط فیزیکی جو و سطح تایتان نمونه برداری کرد. اکنون همه ی این اطلاعات در آزمایشگاه ها مورد آزمایش قرار می گیرند، آزمایشاتی چون «مواد متشابه» و مدل سازی جهت تفسیر کردن کامل اطلاعات. «مواد متشابه» روی زمین بازسازی شدند تا مواد یافت شده از تایتان شبیه سازی شوند.
برای چندین دهه تایتان سیاره شناسان را فریفته ی خود کرده بود. تایتان تنها قمری است در منظومه شمسی که جو نازکی از نیتروژن دارد. با وجود این مه رقیق پنهان، سطح تایتان تا به حال با چنین جزئیاتی دیده نشده بود. تصاویر ارسالی از فضا پیمای هویگنس، تپه ها، دشتها، دره ها و کانالهای زه کشی شده ی شبه زمینی قابل توجهی را آشکار ساخت.
تپه ها از یخ تشکیل شده بودند، احتمالاً از آب یخ زده که بر اثر سرمای زیاد مثل تخه سنگ می مانند و البته هنوز بر سر ماهیت آنها بحث است. هویگنس دمای سطح تایتان را حدود منفی 179 درجه سانتی گراد اندازه گیری کرد. در سطح این قمر باران، اما به جای آب، متان و اتان می بارد. همچنین هویگنس هیچ دریایی از این نوع مایعات خوش رنگ را ندید. در حال حاضر وجود دریاچه هایی از این ترکیبات در ارتفاعات بالا تایید شده است. هویگنس خودش در بستر یک رودخانه فرود آمد که هنگام فرود خشک بود. احتمالاً باریکه ای از بارش متان روی تپه ها و سر ریز آن به زمین های پایین تر بوده است. ترکیبات آلی تیره ای در اتمسفر بیرونی تایتان وجود دارد که سطح قمر را پس از ریزش پوشانده و با مخلوط شدن با ذرات یخ، مواد شن مانند را شکل داده اند. این ماده در توده های شنی طولی جا گرفته اند.
کشفیات کاسینی از محدوده ی توده های شنی استوایی این امکان را فراهم آورد تا محل فرود هویگنس با دقت محاسبه شود چون هویگنس دو توده را دیده بود که شاید مربوط به تصویر بزرگتری بوده باشد.
شش ابزار علمی حمل شده توسط هویگنس، همگی محل سالمی را فراهم آوردند که هم اکنون بستر مناسبی برای تحقیقات روی بزرگترین قمر زحل می باشد. فضا پیمای کاسینی نیز برای پنج پرواز پیرامونی بیشتر برای امسال برنامه ریزی شده است.
.jpg) سرویس خبری انجمنمحسن شبانیاشتراک گذاری در: 
بیان دیدگاه 
تعداد بازدیدکنندگان: 2343055 مخاطبین آنلاین: 71 |
- سایت انجمن نجوم آماتوری ایران مجاز به ویرایش ادبی دیدگاه‌ها است.
- دیدگاه‌هایی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی و موارد مغایر با قوانین کشور باشند منتشر نخواهند شد.
- دیدگاه‌ها پس از تأیید منتشر می‌شوند.