چرا بسیاری کهکشان‌ها ظاهری مارپیچ دارند؟ یک مثال خوب ام ۱۰۱ است که در بالا می‌بینید. فاصله نسبتاً اندک این کهکشان با ما که حدود ۲۷ میلیون سال نوری است، سبب شده بتوان آن را با جزئیات بیشتر مطالعه کرد. شواهدی که از رصد این کهکشان به دست آمده نشان می‌دهد فعل‌وانفعالات گرانشی تنگاتنگ این کهکشان با کهکشان همسایه سبب پدید آمدن امواجی از چگالی بالا شده و گاز را فشرده است در حالی که اینها به چرخش به دور مرکز کهکشان ادامه داده‌اند. این امواج گاز موجود را چگالیده و موجب شکل‌گیری ستارگان شده است. یک نتیجه اینست که ام ۱۰۱ که با نام دیگر کهکشان فرفره شناخته می‌شود، چندین منطقه از شکل‌گیری ستارگانی فوق‌العاده درخشان دارد (که مناطق اچ دو خوانده می‌شود). این مناطق در سرتاسر بازوهای مارپیچی این کهکشان پراکنده‌اند. ام ۱۰۱ چنان بزرگ است که گرانش عظیمش، کهکشان‌های کوچک‌تر نزدیک به آن را از شکل انداخته است.