پس از 400 سال از زمان کشف بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی، دانشمندان نخستین نقشه از سطح آن را ارائه دادند.

«گانیمد» بزرگ‌ترین قمر منظومه شمسی است و از عطارد و پلوتو بزرگ‌تر بوده و فقط اندکی از مریخ کوچک‌تر است.

دانشمندان برای خلق این تصویر، تصاویری را از سامانه‌های وویجر 1 و 2 ناسا و همچنین فضاپیمای «گالیله» جمع‌آوری کردند.

نقشه ارائه‌شده، چهارمین نقشه‌ای است که یک قمر سیاره‌ای را پوشش می‌دهد و نقشه‌های دیگر متعلق به «ماه» زمین و «آیو» و «کالیستوی» مشتری هستند.

نخستین نقشه جغرافیایی جهان از این قمر عظیم و پوشیده از یخ پس از 400 سال از زمان کشف آن توسط گالیله ارائه شده و ویژگی‌های جغرافیایی متنوع این جرم کیهانی را به نمایش می‌گذارد و همچنین هرج و مرج ظاهری سطح پیچیده آن را به نوعی نظم می‌بخشد.

این نقشه به دانشمندان علوم سیاره‌ای در رمزگشایی از تکامل این جهان یخی کمک خواهد کرد و مشاهدات فضاپیمایی آینده از آن را ارتقا خواهد بخشید. این موزائیک که توسط «سازمان تحقیقات جغرافیایی» ایالات متحده منتشر شده، در برنامه‌ریزی برای جستجوی حیات بیگانه نیز محققان را یاری خواهد کرد.

پس از مریخ، ناحیه درونی قمرهای یخی مشتری بهترین نامزدها برای محیط‌های قابل‌سکونت حیات در منظومه شمسی به شمار می‌آیند.

مشاهدات بزرگ‌ترین قمر مشتری از زمان کشف آن در سال 1610 حقایق و مشخصه‌های بسیاری را درباره گانیمد ارائه داده‌اند و بر اساس آن‌ها، این قمر که عرض آن پنج هزار و 268 کیلومتر است، دارای زمین تیره و پر از گودال و همچنین نواحی جوان‌تر مملو از شیار و پشته است.

وویجر 1 و 2 در سال 1979 و طی مسافرت بی‌سابقه‌شان در منظومه شسمی از کنار گانیمد عبور کردند و کاوشگر گالیله نیز این قمر و دیگر اجرام سیستم مشتری را به هنگام مدارگردی حول این سیاره و طی سال‌های 1995 تا 2003 نظاره کرد.

قطب شمال گانیمد

آشکارسازی سطح پر از گودال گانیمد توسط نقشه جدید

قطب جنوب گانیمد