روز جمعه، ناسا رسما تلاش‌هایش برای ازسرگیری تماس با کاوشگر دنباله‌دار Deep Impact را رها کرد و این ماموریت‌ را تمام‌شده خواند.

ارتباط آژانس با این سفینه‌فضایی بدون‌ سرنشین در ماه آگوست قطع شد و تلاش‌ها برای بازتثبیت ارتباط از دست‌رفته تکرار شدند.

ناسا اعلام کرد عامل دقیق این شکست ارتباطی نامشخص است، اما مهندسان معتقدند این مشکل در فرایند زمانبندی رایانه‌ای نهفته که موجب از دست‌رفتن کنترل ارتفاع Deep Impact شد.

متخصصان قادر به بازتثبیت تماس نشدند و پنل‌های خورشیدی کاوشگر نیز نتوانستند باتری‌ها را به درستی برای نیرودهی سیستم‌ها و گرم‌نگه‌داشتن ابزار الکترونیکی شارژ کنند.

این بدین معناست که سفینه‌ فضایی در نهایت منجمد و غیرقابل‌عملکرد خواهد بود.

علی‌رغم بروز این معضل در تماس، کاوشگر مزبور موفقیت‌های بسیار زیادی را در مقایسه با آنچه برای آن پیش‌بینی شده بود، عملی کرد.

این سامانه آنچه را که دانشمندان در خصوص دنباله‌دارها تصور کرده بودند، دگرگون کرد و گنجینه ارزشمندی را از علم سیاره‌ای ارائه داد که منبع داده‌های تحقیقاتی برای سال‌های آتی خواهد بود.

این کاوشگر در سال 2005 پرتاب شد و حدود 7.58 میلیارد کیلومتر را طی کرده است.

در تقابلش با دنباله‌دار Tempel 1، این سامانه یک برخوردکننده و بسته ابزاری را به درون هسته دنباله‌دار شلیک کرد و سپس ماموریت‌هایش را بسط داد و در سال 2010 از کنار دنباله‌دار Hartley 2، در سال 2012 از کنار دنباله‌دار C/2009/1 و در سال 2013 از کنار دنباله‌دار ISON عبور کرد.