محققان دانشگاههای لیدز و شیکاگو توانسته‌اند یک سازوکار مهم عامل تولید میدانهای مغناطیسی فیزیک نجومی مانند میدان مغناطیسی خورشید را کشف کنند.

دانشمندان از قرن هجدهم می‌دانستند که خورشید به طور منظم بین دوره‌های فعالیت بالا و پایین در یک دوره 11 ساله نوسان داشته اما نمی‌توانستند به طور کامل چگونگی ایجاد این دوره را توضیح دهند.

در عصر فناوری این امر از اهمیت فزاینده‌ای برخوردار شده که بتوان فعالیت مغناطیسی خورشید را درک کرد چرا که تغییرات در میدان مغناطیسی آن است که مسبب پدیده‌های آب‌وهوایی فضایی از جمله جرقه‌های خورشیدی و تخلیه تاجی است. هنگامی که این آب‌وهوا به سمت زمین باشد، می‌تواند به ماهواره ها آسیب رسانده، جان فضانوردان در ایستگاه فضایی را به خطر انداخته و منجر به اختلال در شبکه برق زمین شود.

این پژوهش که در مجله نیچر منتشر شده، نشان داده که چگونه طبیعت دوره‌یی این میدان‌های مغناطیسی مقیاس بزرگ ایجاد شده که یک راه حل مناسب برای معادلات ریاضی حاکم بر سیالات و الکترومغناطیس یک بدنه عظیم فیزیک نجومی را ارائه خواهد کرد.

این سازوکار موسوم به دینام بر راه‌حلی برای مجموعه کاهش یافته‌ای از معادلات که ابتدا در دهه 1950 مطرح شد مبتنی است که می‌تواند این نوسانات منظم را توضیح داده اما در زمان اعمال بر اجسام با رسانایی الکتریکی بالا اثر آن از بین می‌رود. این سازوکار اثر برششی حرکت جمعی گاز یونیزه موسوم به پلاسما را به حساب آورده که خورشید از آن تشکیل شده است.

این دینام از طریق شبیه‌سازها و با استفاده از تاسیسات محاسبات موجود در دانشگاه لیدز ایجاد شده است.