بیش از یک قرن پیش ، از سوی اغلب رصدگران با تلسکوپ گزارشهایی مبنی بر دیدن "موجی تیره" که به سمت استوای مریخ از مناطق قطبی در بهار و تابستان محلی گسترش می یابد، منتشر شده است. این تغییرات سالانه که آنها بیان مینمودند و عامل پوشش گیاهی سبز بود می توانست ناشی از ذوب کلاهک یخ های قطبی باشد ، مفهوم فصلی سیاره سرخ پوشیده از سبزه به خوبی در دهه 6میلادی با تصاویرارسالی فضاپیماها بهتر به ما نشان داده شد.
مطمئن هستیم آب در مریخ وجود دارد. میلیاردها سال پیش،آب گرفتگی بخش هایی از سطح وسیع، کانالهایی با چشم انداز سیلاب ایجاد نموده است. اما آبها هم اکنون در بخش ضخیم یخ زده قطبی نهفته شده و یا در زیر خاک فرو رفته است.

توضیح عکس: این منظره از سیستم خندقها در مریخ عمق برش را در دیواره دهانه نشان می دهد.مریخ امروزه بسیار سرد حداقل در سطح است. اما اینگونه باید اعتراف نمود : هنوز این یک ایده است که آب مایع در جایی از سراسر این دشت سرخ گرفتار و یا در جریان باشد؟ آیا ممکن است با توجه به آب و هوای فعلی مریخ حتی از راه دور برای پیدا کردن چند قطره دراینجا و آنجا جستجویی انجام داد؟
ده سال پیش، دوربین با وضوح بالا بخش نقشه بردار جهانی مریخ ناسا مشاهده نمود که آبراه باریک مارپیچ از دیواره برخی چاله ها پایین می آید. در آن زمان بسیاری از محققان فکر می کردند که آب باید به طور متناوب از ترک سنگ ها خارج شود . این موضوع هنوز مشخص نیست که چگونه این آبراهه ها شکل گرفتند، اما این ذهنیت بیشتر وجود دارد که آنها اکنون فعال نیستند.
اخیراً، برخی از دانشمندان ماموریت فضاپیمای قطبی ققنوس متوجه حباب کوچک چسبیده به مکان فرود فضاپیما شدند و پیشنهاد آنها این است که ممکن است قطرات آب باشد. متاسفانه، مشاهده آن در تصاویر ققنوس سخت است و همه متقاعد نشده اند.

توضیح عکس: تشریح خط شیب گذرا ، این جریانهای باریک (در اینجا در داخل دهانه هوروویتس دیده می شود) می تواند علامت شورابهایی باشد که در سراسر سطح مریخ وجود دارند. این منطقه حدود 65فوت (20متر) سطح سیاره است و برای نشان دادن تفاوت های ظریف، رنگ به شدت افزایش یافته است.

اما در واقع نشانه جدیدی است که آب مایع در طول تابستان مریخ با مقدار کمی جریان وجود دارد. شواهد فوق العاده ای از دوربین مدارگرد شناسایی مریخ هایرایس(HiRISE) نشان می دهد که جویبار کوچک تاریک تشکیل، رشد ، و سپس در نیمکره جنوبی این سیاره محو می شود. این خط شیب گذرا(TCLs)، توسط آلفرد مک ایون McEwen (از دانشگاه آریزونا) و کالج او اینگونه تشریح شد که می تواند لقب شورابهای حاوی نمک به اندازه کافی فشرده باشد که در نقاط انجماد با بیش از 10درجه فارنهایت (5درجه 6درجه سانتی گراد) شکل گرفته اند . او آنها را در ماه گذشته در کنفرانس سالانه  ماه و علوم سیاره ای در تگزاس توصیف نموده است.
آنچه که در این مورد متقاعد کننده است آن است که ویژگی های شبه جریان در عبور پی در پی HiRISE آمد و رفته داشته اند. بر طبق همکاریLujendra Ojha با تیم HiRISE ، حداقل 15 مجموعه از TSLs مشاهده شده اند که در طول زمان تغییر می کنند. آنها وقتی که در سطح ظاهر می شوند تیره و سپس به تدریج روشن می گردند.
مک ایون می نویسد : "این جریانات ممکن است کمی در نزدیکی گرمترین ساعت هر روز پیشرفت کنند" ، "یا ممکن است آنها با مقدار بیشتر در برخی از روزها اما نه دیگر اوقات پیشروی کنند."

توضیح عکس: این دو عکس، در ماه مه و اوت 2009 گرفته شده و نشان می دهد ظاهراً جریان های باریک روی شیب دهانه آسیموف رو به شمال غربی در مریخ وجود دارد. این منظره در حدود 45فوت (12متر) از سطح سیاره بهرام است

همچنین آبراهه ها توسط نقشه بردار جهانی مریخ دیده می شود ، این کشف جدید تنها در طول شیب های سمت رو به خورشید سیاره بهرام رخ می دهد و آنها در گرمای نسبی نیمه تابستان شکل می گیرد. چرا آنها فقط در نیمکره جنوبی مریخ و در عرضهای جغرافیایی 32- تا 48- درجه یافت می شوند ؟ این نیز یک معما است که کجا و چگونه شورابهای می توانند خیلی نزدیک به سطح ذخیره شوند؟
McEwen ، Ojha و دیگران به زودی امید به دریافت پاسخ بیشتری را دارند. آنها به ویژه گنجینه غنی از TSLs(خط شیب گذرا) را هدف قرار داده اند تا نگاه دیگری را با طیف سنج حساس HiRISE که به CRISM مشهور است را در طول تابستان آینده نیمکره جنوبی سیاره سرخ بهرام     داشته باشند.

منبع: خبرنامه ارسالی مجله اسکای اند تلسکوپ(S & T)