ابرنواخترها مانند این یکی - نامگذاری شده به نام iPTF14hls - معمولا برای حدود 100 روز باقی می مانند اما این یکی برای 600 روز روشن بود، سپس ستاره شناسان یک انفجار در سال 1954 در همان نقطه از آسمان مشاهده کردند.
... دانش کاملا گیج کننده موجود از پایان زندگی هر ستاره .
بخش گذرا رصدخانه پالومار- یک نظرسنجی نجومی که توسط Caltech انجام شده و برای یافتن منابع گذرا و متغیر مانند ستاره های متغیر، ابرنواخترها، سیارک ها و دنباله دارها طراحی شده است – به این ابرنواختر در ماه سپتامبر 2014(شهریور 1393) توجه نمود. ابرنواختر iPTF14hls نامگذاری شد. تجزیه و تحلیل نور آن نشان داد که چرا در رده ابرنواختر II-P قرار گرفته است، همانطور که انتظار می رفت، ابرنواختر شروع به محو شدن کرد.
همه چیز در مورد کشف، طبیعی به نظر می رسید ... تا اینکه چند ماه بعد.
این زمانی است که ستاره شناسان با رصدخانه Las Cumbres - -شبکه جهانی تلسکوپ های رباتیک که در گولتا، کالیفرنیا مستقر شده اند- متوجه شدند که iPTF14hls دوباره روشن تر می شود. در بیانیه آنها توضیح داده شده:
یک ابرنواختر طبیعی به حداکثر روشنایی می رسد و تقریبا 100 روزه از بین می رود. از سوی دیگر، Supernova iPTF14hls، حداقل پنج بار در طی دو سال، روشن و خیره کننده تر شد.
سپس ستاره شناسان به داده های بایگانی که این بخش از آسمان را نشان می داد بازگشت کردند. آنها شگفت زده شدند تا شواهدی از انفجار سال 1954 در همان محل از گنبد آسمان پیدا کنند. ظاهرا، iPTF14hls به نحوی از یک انفجار قبلی نجات یافته و دوباره در سال 2014 منفجر شده است.
ستاره شناسان در حال حاضر می گویند که iPTF14hls ممکن است انفجاری از یک ستاره بسیار گسترده تر از هر گونه تا کنون دیده شده باشد که پیش از این منفجر شده است. مطالعه ای که به رهبری ستاره شناس Iair Arcavi، از رصدخانه Las Cumbres و دانشگاه کالیفرنیا سانتا باربارا انجام شده است، محاسبه کرد که ستاره ای که منفجر شد، حداقل 50 برابر عظیم تر از خورشید بود و چه بسا خیلی بزرگتر است. ابعاد این انفجار می تواند به این دلیل باشد که شناخت متعارف ما از مرگ ستارگان این رخداد را توضیح نمی دهد، بر طبق نظر این ستاره شناسان. ایار آرکووی اظهار داشت:
این ابرنواخترهمه چیز را که ما در مورد چگونگی کار [ابرنواخترها] به آن فکر کرده و می دانیم زیر سوال میبرد.
بیانیه ستاره شناسان Las Cumbres نیز یک مکانیزم عجیب و غریب ممکن را برای انفجار Supernova iPTF14hls توضیح داد:
Supernova iPTF14hls ممکن است اولین نمونه از یک ابرنواختر ناپایداری جفتی پالسایی باشد. این نظریه می گوید هسته های ستارگان بسیار پر جرم، بسیار گرم هستند به نحوی که انرژی به ماده و ضد ماده تبدیل می شود. این مسئله موجب انفجار می شود و لایه های بیرونی ستاره را از بین می برد و هسته سالم میماند؛ این فرایند می تواند بیش از چند دهه قبل از انفجار بزرگ نهایی تکرار و نهایتا به سیاه چاله تبدیل شود.
اندی هوول، رهبر گروه ابرنواختر LCO و هماهنگ کننده این مطالعه گفت:
انتظار می رفت که این انفجارها فقط در جهان اولیه دیده شوند و امروز باید از بین بروند. این مثل یافتن دایناسوری است که هنوز زنده است. اگر یکی را پیدا کردید، شما می گویید که واقعا یک دایناسور است.
اما، اخترشناسان هشدار می دهند، این نظریه نمی تواند تمام مشاهدات را توضیح دهد و ممکن است پس از همه اینها، پاسخی برای معمای این ستاره باشد. در عوض، آنها می گویند، همچنین این ابرنواختر ممکن است کاملا جدید باشد.
اشتراک گذاری در:
- سایت انجمن نجوم آماتوری ایران مجاز به ویرایش ادبی دیدگاهها است.
- دیدگاههایی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی و موارد مغایر با قوانین کشور باشند منتشر نخواهند شد.
- دیدگاهها پس از تأیید منتشر میشوند.