شب های 21 و 22 اَمرداد 95 زمان اوج بارش شهابی" پِرساووشی" است که عموما به غلط با حذف 'پ' در زبان فارسی! با تلفظ نام عربی ، از آن  با نام " بَرساووشی" از آن یاد می کنند.
دنباله دار سویفت تاتل عامل این بارش شهابی است که هر 133 سال یکبار خورشید را دور می زند و این جرم از سری دنباله دارهای میان دوره محسوب می شود، سرعت شهاب های این بارش 225 هزار کیلومتر در ساعت است!
آذر گوی های این بارش تماشایی و مثال زدنی است.
ZHR (میزان بارش ساعتی سمت الراسی) این بارش را 100 شهاب در ساعت است. البته باید توجه داشت که این تعداد از درون شهرها و به ویژه شهرهای بزرگ به مراتب کمتر است زیرا آلودگی هوا و آلودگی نور شدید شهرها، مزاحم مشاهده شهاب های یک بارش خواهند بود و چه بسا در شهرها بین 3 تا 10 شهاب بسته به آلودگی نوری هر شهر قابل مشاهده باشد.

[ بر اساس جدیدترین پیش بینی ها، گمان می رود حتی امسال بین 150 تا نزدیک به 200 شهاب در ساعت در بارش پرساووشی 95مشاهده گردد؛ چرا که بر اثر تاثیر گرانشی سیارات غول پیکر، حجم زیادی از ذرات در مدار دنباله دار قرار خواهند گرفت]

ارتفاع کانون بارش نیز در تعداد شهاب های قابل مشاهده موثر است،  کانون این بارش صورت فلکی مشهور پرساووش است که در در پنجشنبه شب 21 اَمرداد، بعد از نیمه شب و همزمان با غروب ماه در افق غربی؛ از افق شمال شرق آسمان بطور کامل طلوع می کند و در پایین صورت فلکی زن به زنجیر کشیده یا همان آندرومدا قرار دارد.
بدیهی است شهاب ها از اطراف این صورت فلکی نورانی و در آسمان دیده می شود و نباید متوقع بود که از درون کانون بارش که همان صورت پرساووش است، قابل مشاهده گردد.
علاقمندان می توانند از امتداد شهاب ها در هر کجای آسمان که مشاهده کنند، با ترسیم خطی خلاف حرکت شهاب به کانون بارش برسند.
پس از نیمه شب 21 و بامداد 22 اَمرداد بهترین زمان برای مشاهده این شهاب ها خواهد بود و همانگونه که اشاره شد، از جمله ویژگی این بارش مشاهده آذرگوی ها و یا همان شهاب های بسیار پر نور است که حتی تا مدتی رد نور آنها پس از عبور در آسمان دیده می شود.
میزان درجه جابجایی هر شهاب در آسمان ، تعیین حد قدری شهاب ها، صورت فلکی مورد مشاهده در مسیر شهاب، تعداد آذرگوی ها و شمارش تعداد شهاب ها را از جمله کارهای علمی عنوان کرد که علاقمندان برای تهیه گزارش از این بارش و اساسا هر بارش شهابی انجام می دهند.
عکاسی از بارش شهابی ترجیحا با لنز زاویه باز و با مدت زمان نوردهی تا لحظه عبور یک شهاب از جلوی لنز دوربین از دیگر کارها برای ثبت بارش های شهابی است.
تهیه اسکیس و یا همان ترسیم با دست آزاد از شهاب های مشاهده شده را از دیگر کارهای آماتورهای ستاره شناسی در اقصی نقاط جهان است.
مشاهده شهاب ها برای چشم انسان هیچگونه خطری ندارد و در حقیقت ذرات میلی متری و میکرومتری هستند که در فاصله 100 تا 150 کیلومتری از سطح زمین در برخورد با جو ، اتم های جو را برانگیخته نموده و نور فلورسانی از خود ایجاد می کند که هرگز به زمین نمی رسند.
رصد بارش های شهابی نیاز به تلسکوپ و ابزار رصدی ندارد و علاقمندان می توانند صرفا با چشم غیر مسلح، این زیبایی خلقت را به دور از نور شهرها و در دل کوهستان ها مشاهده کنند.
انجمن نجوم آماتوری ایران در کنار قله سرفراز دماوند به عنوان سمبل ایران عزیز،  این بارش زیبا را با گروه پژوهشی خود مورد رصد و مطالعه قرار خواهد داد.
بارش های شهابی بعدی بارش جباری در مهر و بارش مهمتر از آن بارش شهابی اسدی در اواخر آبان خواهند بود.