عضو فعال
طبق یک فرضیه یون های هیدروژن به وسیله بادهای خورشیدی از خورشید به سمت ماه حمل می شوند.

و بعد از ترکیب با اکسیژن ملکلول های آب را تشکیل می دهند.

نظریه دیگر این است که آب توسط دنباله دارها یی که با ماه اصابت کردند منتقل شده است.

مدل های زیادی در مورد آب روی سطح ماه وجود دارد.

Crotts دراین مورد می گوید :" فرضیه قبلی  بخشی از آب های محصوردرقسمت های عمیق ماه را تحت پوشش قرارنمی دهد"

با توجه به مدل   Crotts احتمالا این آب ها برای آمدن به شکافهای سطحی ماه به همراه گاز های دیگر که از فشار داخلی ماه فرار می کنند

از داخل به سطح آن آمده اند().

به گفته وی ما می دانیم درداخل ماه آب وجود دارد پس هیچ دلیل خاصی نمی توان پیداکرد که آب به سطح آن راه نیافته و خارج نشود.

یک مدرک برای اثبات  وجود آب بر روی ماه مطالعه  Alberto Saal ازدانشگاه brown  است که درمجله Natureچاپ شده و260تا745قسمت در میلیون(ppm) آب را در قطعات ریزگدازه های ماه که توسط فضانوردان آپولو آورده شده بود، شناسلیی کرده است.

هم چنین  کار مشابه Francis Mccubbin   نشان داده که  ماه  میتواند در سطوح زیرین دارای آب باشد.

Eble  می گوید:"به نظر من آب موجود در ماه به همراه آنچه راجع به هسته ماه می دانیم  نشان می دهد که که فرایند فرار گاز از سطح ماه (degassing ) یک دلیل محکم برای تصدیق علائم هیدروژن مشاهده شده می باشد."

و من فکر می کنم سناریوی Crotts(بیرون آمدن آب از لایه های داخلی ماه به سطح آن همراه با گاز های خارج شونده) بیشتر از نظریه هیدروژن آمده  به وسیله باد های خورشیدی، دلگرم کننده است". ولی با این حال دانشمندان گفتند که برای پی بردن به اصل قضیه به اطلاعات بیشتری نیاز دارند و باید  با  فرستادن هیئت های اعزامی به ماه  مطالعات بیشتری در این رابطه صورت گیرد.

منبع:Livescience.com

Space.com