این تصویر کیفیت یافته مربوط به دوربین ناوبری فضاپیمای روزتا است که دو لبه با یک ستون واسط، هسته دنباله دار  کوریوموف – گراسیمنکو  67P / را نشان می دهد. دانشمندان این ماموریت، در حال حاضر تایید کرده اند که هسته احتمالا از دو جسم به هم چسبیده ساخته شده است.

هسته دنباله دارها اغلب عجیب و غریب به نظر می رسند. آنها می توانند مستطیل و یا سیب زمینی شکل باشند که با دهانه ها و گودال خدشه دار شده اند، اما زمانی که سفینه روزتا اولین تصاویر از هسته دنباله دار کوریوموف- گراسیمنکو P /67 را ارسال کرد، دانشمندان تیم توسط چیزی شبیه "تبلیغات لاستیک" کمی گیج شدند.  دو گلوله یخ کثیف در مقیاس کیلومتر، که یکی به ضخامت دو برابر دیگری بود، توسط یک"گردن ضخیم" بهم متصل شده بودند.
از آنجا که این تصاویر برای اولین بار دریافت شده بودند، برای ستاره شناسان این بحث مطرح بود که چرا دنباله دار 67P  اینگونه به نظر می رسد؟  آنها دو ایده داشتند: یا هسته حال حاضر، محصول دو جرم جداگانه ای است که به آرامی در خارج از منظومه شمسی برخورد و به هم چسبیده اند و یا موادی بسیار فرسوده هستند که به دور از ناحیه اتصال، به صورت یک ستون باریک در آمده اند.
اما تیم روزتا اکنون می گوید که آنها به پاسخ دست یافته اند، و جواب این است که  دنباله دار زمانی که دو هسته یکی شده اند، به دنیا آمده است.
ماتئو ماسیرونی(دانشگاه پادوا، ایتالیا) و همکارانش تصاویر زاویه بسته و زاویه باز دوربین های دیجیتال نوری، طیفی و مادون قرمز تصویربرداری سیستم از راه دور روزتا (موسوم به اُزیریس) را برای بررسی منشاء هسته استفاده نمودند. برخی از این تصاویر ویژگی های 0.1 متر (0.3 فوت) را نشان می دهد و یک هسته شبیه به بتونه منجمد که تراس ها را با چاله ها و صخره پوشش داده، نشان می دهد.

این تصویر از فضاپیمای رزتا، تراس هایی در ناحیه "ست"، در نزدیکی هسته گردنی شکل را نشان می دهد. بخشهای با علامت سبز، تراس اصلی و علامت خط تیره قرمز، لایه های در معرض دید قرار گرفته است.

این ویژگی ها، نتایجی است که این تیم در زمان استفاده از "اُزیریس" دریافته اند ، دانشمندان به درون چاله ها و در طول تراسها، دقیق نگاه کرده اند و متوجه قشرهای مواد لایه مانندی شده اند، که شما بر روی سنگهای زمین می بینید، به عنوان سنگ بنا یک لایه که در یک زمان هم شکل گرفته است.  بسیاری از لایه های دنباله دار 67P  ، به 150 متر و یا عمیق تر گسترش یافته اند که در بعضی از نقاط به 650 متر فرو رفتگی نیز می رسد. شما می توانید آنها را مانند لایه های یک پیاز تصور کنید. این تیم در 28 سپتامبر امسال، در نشریه "نیچر" این موضوع را توضیح داده اند.
لایه ها بیش از حد صاف هستند و اینگونه به نظر می رسد که پس از تشکیل، بصورت مواد به سطح نامنظم باریده اند ، بنابراین مانند قشرهای روی زمین، آنها احتمالا در طول شکل گیری هسته، نهفته شده اند.
اگر چنین است، پس این لایه های پیاز مانند باید حلقه های متحدالمرکزی باشند که در اطراف مرکز جرم بدن والدین خود تشکیل شده اند. اگر هسته به عنوان یک شی واحد از ابتدا بوده، پس لایه ها یک مرکز را احاطه می کردند و اگر دو تایی بوده، سپس قشرها در سر و بدن این شکل اردکی قرار خواهند گرفت و در اطراف مرکز متفاوت جرم، هر یک در طرفین مربوطه خود خواهند بود.
این تیم، سطح لایه ها را دنبال کرده و اینکه کجا مرکز پیاز است را دنبال می کند. آنها دریافتند که لایه ها دو مرکز مختلف را هر کدام در یک لبه احاطه کرده اند.

بنابراین، هسته دنباله دار 67P در برخورد با سرعت کم دو هسته، تشکیل شده است. اما نتیجه نشان می دهد که لایه های پیوسته دو جسم - که ما در حال حاضر کوریوموف و گراسیمنکو نامیده ایم - با یک روش مشابه، در طول زمان شکل گرفته اند.  مشاهده لایه دیگر هسته دنباله دار در پروازهای عبوری، به این نکته اشاره دارد که"کوریوموف و گراسیمنکو" تنها دنباله داری نیست که به این روش تشکیل شده است!