ایده کاوشگر جدید ناسا ممکن است یک روز خود را از یک دنباله دار یا سیارک به دیگری با استفاده از یک نیزه و یک بند بسیار بلند، برساند. این ایده در پشت نام طرح "سواری مجانی دنباله دار " و یا همان 'Hitchhiker' نهفته است، در سال گذشته که بر اساس این پیشنهاد، ناسا بودجه ای دریافت کرد و با عنوان برنامه نوآورانه، ایده پیشرفته (NIAC)  را مطرح کرد  که به دنبال دگرگونی در توسعه فن آوری های اکتشاف می باشد.

ماساهیرو اونو محقق اصلی طرح "سواری مجانی دنباله دار "  از آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در پاسادنا، کالیفرنیا در بیانیه ای گفته است: "این نوع از مسافرت مجانی می تواند برای اهداف متعدد در کمربند سیارک ها و یا کمربند کوییپر، بین پنج تا 10 مورد در یک ماموریت واحد، استفاده شود".

کمربند کوئیپر حلقه ای از اجرام یخی فراتر از مدار نپتون است که پلوتو معروف ترین ساکن آن است.(بهترین برخورد نزدیک از نوع دنباله دار!)

"سواری مجانی دنباله دار "  می تواند یک سیارک یا دنباله دار را با استفاده از زوبین خود  نگه دارد ، سپس با استفاده از ترمز بند رابط، انرژی جنبشی شی هدف را بدست می دهد. این کاوشگر پس از آن می تواند به آرامی توسط رابط خود، که به احتمال زیاد نیاز به 62 مایل تا 620 مایل (100 کیلومتر تا 1،000) طول در کل خط است، در سطح جرم فرود آید.

یکی از مقامات ناسا گفت، به سرعت با بازیابی بند رابط (با استفاده از انرژی جنبشی ایجاد شده) "سواری مجانی دنباله دار "
شتاب گرفته و بدون نیاز به هر نوع سوخت به سمت هدف بعدی می رود.

این تصویر هنرمندانه از "سواری مجانی دنباله دار " ، یک مفهوم برای چرخش و فرود بر روی یک جسم کوچک است.اعتبار این تصویر: NASA / JPL-Caltech

این استراتژی می تواند ما را در اکتشاف کم هزینه اجرام متعدد در سراسر منظومه خورشیدی، از جمله ماموریت مداری یا فرود آمدن بر روی دنباله دارهای دور و اشیاء کمربند کوییپر بیش از پیش قادر سازد.

(Ono در صفحه پروژه NIAC مربوط به طرح "سواری مجانی دنباله دار " نوشت: در حال حاضر، به دلیل مقدار بسیار زیاد سوخت مورد نیاز ، اهداف دور را فقط می توان تنها با ماموریتهای پرواز در ارتفاع کم، با فضاپیماهای سرعت پایین مورد مطالعه قرار داد.)

با توجه به گفته Ono""؛ با کاوشگر سواری مجانی دنباله دار می توان به مقصدهای دور با سرعت نسبتا زیاد، دست یافت . با رفتن بر روی یک دنباله دار، فضاپیما می تواند در حدود 5.5 سال به مدار پلوتو برسد، Ono نوشت؛ برای مقایسه، فضاپیمای افق های جدید ناسا طی 9.5 سال به سیاره کوتوله پلوتو رسید و  حماسه 14ژوئیه 2015 را ممکن ساخت.

اونو در صفحه پروژه NIAC  نوشت: ما قویا معتقدیم که ایده "سواری مجانی دنباله دار " ما را به مرز اکتشافات فضایی و به عجیب و غریب ترین جهان ورای منظومه شمسی پیش خواهد برد."

اما تمام اینها در قلمرو حدس و گمان است، فعلا ایده"سواری مجانی دنباله دار " در مرحله توسعه آتی باقی مانده است. این مطالعه موفق به دریافت جایزه فاز  1 NIAC 2014 شد، و با این کمک مالی100،000 دلاری ، تیم تحقیقاتی موفق  به انجام تجزیه و تحلیل اولیه در طی یک دوره نه ماهه گردید.

جایزه فاز 1 می تواند برای کمک هزینه فاز 2 نیز اعمال شود و با ارزش  500،000 دلار؛ عاملی برای توسعه این ایده طی بیش از دو سال خواهد بود .

فرود بر روی یک دنباله دار نسبت به آنچه شنیده می شود، یک دیوانگی نیست. در ماموریت ایستگاه فضایی روزتا آژانس فضایی اروپا، در ماه نوامبر گذشته کاوشگر  Philae ،سطح دنباله دار  67P / Churyumov-Gerasimenko را لمس نمود. (هر چند که  پایه فرود Philae بدلیل خطا در روشن شدن موتورها، قبل از اینکه کاوشگر در سطح دنباله دار قرار گیرد، دوبار بیرون رفت.)