۲۵ سال پیش تلسکوپ فضایی هابل (HST) توسط شاتل دیسکاوری در مدار زمین گرفت و تا به امروز عنوان پرکارترین چشم انسان را به فضا به خود اختصاص داده است. در‌واقع بخش زیادی از دانش امروز ما مرهون این تلسکوپ است.

صدها میلیارد ستاره در آسمان شب می‌درخشند و برای هزاران سال چشم انسان را به خود خیره کرده‌اند. تا ۲۵ سال پیش مجبور بودیم هر آنچه در آسمان است از میان پرده‌ی ضخیم جو ببینیم اما با مستقر شدن هابل در مدار مشاهدات ما از زیبایی‌های زندگی و مرگ کیهان رنگ تازه‌ای به خود گرفت. این چشم فضایی انسان به اندازه‌ی یک اتوبوس مدرسه است و وزنی برابر دو فیل دارد ، هابل در مداری قرار گرفته که با سرعت ۸ کیلومتر در ثانیه به دور زمین می‌چرخد. تاکنون ۴ بار در فضا تعمیر شده و هیچ‌گاه گمان نمی‌رفت تا این سن به بشر خدمت کند. در سال ۲۰۰۲ بخش‌هایی از این تلسکوپ تعویض شد و قسمت‌هایی به آن اضافه شد تا کارایی آن افزایش یابد. تجهیزاتی که هابل به آن‌ها مجهز شده، عبارتند از:

• دوربین پیشرفته‌ی آب و هوایی
• دوربین فروسرخ و طیف نگار
• طیف نگار عکاسی فضایی
• حسگرهای دقیق هدف‌گیری
• دوربین شکار سوژه‌های کم نور

دو آینه در هابل کار گذاشته شده است، در ساخت این آینه‌ها به حدی دقت شده و سطح آن‌ها به‌قدری صاف و سیقلی است که اگر آینه‌ی اصلی هابل را به اندازه‌ی قطر کره‌ی زمین بزرگ کنیم، ارتفاع بلندترین برآمدگی آن از ۱۵ سانتی‌متر تجاوز نخواهد کرد. در ادامه چند نمونه از هزاران تصویر شگفت انگیزی که هابل برای ما به زمین ارسال کرده است را مشاهده می‌کنید.

کهکشان کلاه مکزیکی

صحنه‌ی نابودی ستاره‌ی V 838 تکشاخ

لکه‌ی قرمز بزرگ مشتری

سحابی شاه تخته

کهکشان متعامد arp 273

ستون‌های آفرینش

سحابی چشم گربه

سحابی سیاره نمای NGC 5189

هزاران کهکشان فقط در منطقه‌ی 2744 هابیل

فاصله‌ای که تا به امروز هابل توانسته رصد کند

سه سال دیگر تلسکوپ فضای جیمز وب (JWST) به فضا پرتاب خواهد شد. این تلسکوپ ۱۰۰ برابر قوی‌تر از هابل است و انتظار می‌رود بتواند تا ۲۰۰ میلیون سال پس از مهبانگ را رصد کند. یکی از اصلی ترین وظایف این تلسکوپ جستجوی حیات در فراسوی کهکشان‌ها است، فقط سه سال تا دیدن تصاویری شگفت انگیزتر از دورترین کهکشان‌ها و جهانی که تازه متولد شده باقی‌مانده است.

zoomit-iflscience