روز دوشنبه (20 بهمن)، خورشید یکی از طولانی ترین رشته هایی را که تا کنون به ثبت رسیده را به نمایش گذاشت. به عنوان خط تیره ای درست در زیر مرکز تصویر، این رشته عظیم در سراسر چهره خورشید را با طولی حتی بلندتر از شعاع خورشید (700 هزار کیلومتر) گسترش پیدا کرده بود. یک رشته زمانی به وجود می آید که میدان مغناطیسی خورشید، پلاسمای خورشیدی را بین سطح رنگین کره (فام سپهر-کروموسفر) و تاج خورشیدی نگه می دارد. با توجه به سردتر بودن پلاسمای خورشیدی نسبت به محیط اطرافش در این حالت، این رشته عظیم سیاه و تاریک دیده می شود (در عین حال که خود متشکل از گازهای بسیار داغ می باشد). این عکس، رشته را در نوری که توسط هیدروژن ها ساطع شده (و در نتیجه باعث معلوم شدن رنگین کره می شود) نشان می دهد. تلسکوپ هایی که خورشید را دنبال می کنند از جمله رصدخانه دینامیک خورشیدی ناسا (Solar Dynamics Observatory – SOD) در حال پیگیری این پدیده غیر معمول هستند در حالی که SDO همان روز مشاهده کرد که یک میدان مغناطیسی مارپیچی در حال پوشاندن آن است. از آنجا که رشته های خورشیدی معمولا عمری بین چندین ساعت تا چندین روز دارند، تکه هایی از این مورد ممکن است در هر زمان از بین بروند یا فوران کنند که باعث بازگشت دوباره پلاسما به خورشید یا منتشر شدن آن در منظومه شمسی خواهد بود.