در سال 1971، فضانوردان ماموریت آپولو 15 که در مدار ماه می چرخیدند، از پدیده ای بسیار عجیب عکس برداری کردند. این نواحی که محققان نام آنها را ina گذاشته اند، شبیه به بقایای فوران های آتش فشانی بودند.

چیزی عجیب در رابطه با آتش فشان های سطح ماه وجود ندارد. بخش عمده ای از سطح باستانی ماه با گدازه سخت پوشیده شده است. جزء اصلی بخش تیره ماه، در واقع جریانی قدیمی از بازالت است که میلیاردها سال پیش زمانی که سطح ماه توسط فوران های خشونت آمیز  موجب ویرانی می شد، ته نشین شده است. و به همین جهت نکته عجیب در مورد ina سن آن است.

دانشمندان برای مدتی طولانی تصور می کردند که فعالیت آتشفشانی ماه حدود یک میلیارد سال پیش به پایان رسیده و از آن زمان فقط تغییرات کمی حاصل شده است. ولی با این حال ina به طور قابل ملاحظه ای تازه به نظر می رسید. به همین ترتیب برای بیش از 30 سال ina به صورت یک راز باقی ماند، یک تناقض عجیب و منحصر به فرد که هیچ کس نمی توانست آن را توجیه کند.

معلوم شد که این راز بزرگ تر از آن چیزی بود که همه تصور می کردند.  با استفاده از مدارگرد شناسایی ماه ناسا، یک تیم از محققان به رهبری Sarah Braden از دانشگاه ایالتی آریزونا تا کنون 70  منظره مشابه ina پیدا کرده اند. آنها این پدیده ها را تکه های بزرگ نامنظم - Irregular Mare Patches- و یا به اختصار IMP ها نامیدند.

Braden می گوید: "کشف ویژگی های جدید در سطح ماه بسیار هیجان انگیز است! ما به صدها تصویر با وضوح بالا نگاه کردیم، و در طی این مدت هر بار پیدا کردن یک IMP جدید، بهترین اتفاق روز من بود."

"تکه های بزرگ نامنظم" با سایر نواحی سطح ماه مثل دهانه های برخوردی، دهانه های آتشفشانی و یا ارتفاعات ماه، بسیار متفاوت است. "تشفشانیۀتشفشاتنیآنها واقعا توجه شما را به خودشان جلب می کنند!"

در ماه می توان به منظور برآورد سن یک چشم انداز، تعداد دهانه های واقع در آن قسمت را شمارش کرد. ماه توسط بارش آهسته ای از شهاب سنگ ها مورد اصابت قرار گرفته و سطح آن با توسط جراحات ناشی از این برخورد ها پوشیده شده است. هر چه منظره قدیمی تر باشد، تعداد دهانه های واقع در آن نیز بیشتر است.

برخی از IMP های یافت شده، گودال هایی کم عمق هستند، که  نشان دهنده این است که آنها بیش از 100 میلیون سال قدمت ندارند. صد میلیون سال ممکن است زمانی طولانی به نظر برسد، اما از نظر زمین شناسی فقط مثل یک گرداندن چشم است. دهانه های آتشفشانی که LRO (مدارگرد شناسایی ماه - Lunar Reconnaissance Orbiter) پیدا کرد، ممکن است معاصر با دوره کرتاسه و عصر حکمرانی دایناسورها بر روی زمین فوران کرده باشند. برخی از این اجزای آتشفشانی ممکن است حتی جوان تر باشند، مثلا حدود 50 میلیون سال، زمانی که پستانداران به عنوان گونه غالب جایگزین دایناسورها شدند.

John Keller ، محقق پروژه LRO در مرکز پرواز های فضایی Goddard می گوید: "این یافته از نوع علومی است که به معنای واقعی کلمه زمین شناسان را وادار می کند تا کتاب های درسی مربوط به ماه را دوباره بنویسند."

IMP ها برای اینکه از زمین دیده شوند بسیار کوچک محسوب می شوند، زیرا به طور متوسط آنها کمتر از یک سوم مایل (500 متر) در بزرگترین ضلع خود هستند.  و علاوه بر آن، به نظر می رسد که IMP ها در اطراف بخش روشن ماه پراکنده شده باشند.

Mark Robinson از دانشگاه ایالتی آریزونا، محقق اصلی دوربین های رزولوشن بالای LRO، می گوید: "نه تنها IMP ها مناظر قابل توجهی هستند، بلکه آنها به ما چیزی بسیار مهم در مورد تکامل حرارتی ماه می گویند. به نظر می رسد که شاید داخل ماه از آنچه قبلا تصور می شد، داغ تر باشد."

او ادامه می دهد: "ما چیزهای بسیار کمی از ماه می دانیم! ماه به جای خودش یک جهان مرموز بزرگ محسوب می شود، در حالی که فاصله اش با ما تنها به اندازه سه روز مسافرت است! من خیلی دوست دارم که روی یکIMP فرود آمده و دمای سطح زمین آنجا را با یک پروب حرارتی اندازه بگیرم."

برخی از افراد فکر می کنند که ماه مرده است، "اما من هرگز چنین فکری نمی کردم." Robinson، که نمی خواهد احتمال فوران های آینده را رد کند، ادامه داد: "به نظر من، ماه مکانی سرشار از زیبایی های با شکوه است، یک آهنربای غول پیکر در آسمان ما که همواره من را به سمت خودش می کشد."

آتشفشان های جوان تنها در ابتدای کار بر جذابیت قبلی ماه اضافه کرده اند. "بیایید جستجویمان را شروع کنیم."