ابرهای سوزان درخشانی که در این تصویر دیده می شوند، منظره ای از زیر آب را تداعی می کنند که جریان های فیروزه ای رنگ با مجرای تیره به محیط اطراف می ریزند.

با اینحال این یک اقیانوس نیست. تصویر فوق بخشی از ابر ماژلانی بزرگ (LMC) را نشان می دهد. ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان کوچک نزدیکی است که به دور کهکشان ما، راه شیری، می گردد و به صورت لکه ای محو در آسمان دیده می شود. تلسکوپ هابل، متعلق به ناسا و سازمان فضایی اروپا (ESA)، بارها به درون این کهکشان نگاه کرده و تصاویر شگفت انگیزی از ابرهای چرخان گاز و ستارگان درخشان ثبت کرده است.

این عکس بخشی از حاشیه سحابی رطیل (Tarantula nebula - NGC 2070) را نشان می دهد.هابل به دفعات از این سحابی مشهور و زیبا که در ابر ماژلانی بزرگ (LMC) واقع شده است، عکس گرفته است.

در بیشتر تصاویر گرفته شده از LMC، رنگ آن تفاوت زیادی با این جا دارد و علت آن استفاده از فیلترهای جدید برای این عکس جدید است. فیلتر مرسوم R  که نور قرمز را دریافت می کند، با فیلتری که به نور با طول موج نزدیک فروسرخ اجازه عبور می دهد، تعویض شده است. از آنجا که گاز هیدروژن در طول موج قرمز بیشترین درخشندگی را دارد، در تصاویر قدیمی به رنگ صورتی ظاهر می شد. با این وجود در اینجا خط های با حساسیت کمتر در طیف نشری خطی، در فیلترهای آبی و سبز قابل توجه ترند.

این اطلاعات، بخشی از پروژه APPP (Archival Pure Parallel Project) است؛ پروژه ای که در آن بیش از 1000 عکس را که توسط دوربین2 میدان دید باز سیاره ای هابل و سایر تجهیزات این تلسکوپ گرفته شده اند، جمع آوری و بررسی کرده اند. بخش زیادی این اطلاعات می تواند در مطالعه گستره وسیعی از موضوعات نجومی مورد استفاده قرار گیرند. این موضوعات شامل خم شدن نور به واسطه جاذبه و شکاف کیهانی، کشف کهکشان های تشکیل دهنده ستارگان در فواصل دور، تکمیل داده های بصری با رصد در طول موج های دیگر و بررسی تعداد ستارگان چگال تا ستاره های هم وزن خورشید، است.