در 11 نوامبر 2014، فضاپیمای روزتا متعلق به آزانس فضایی اروپا ، کاوشگر فیلا را که مجهز گردیده ، با زحمت فراوان به ناحیه ای از دنباله دار 67 P/C-G   که سایت J   نامیده می شود اعزام خواهد نمود .

فضاپیمای روزتا از آژانس فضایی اروپا ، در نهایت بعد از سفر 10 ساله از فضای بین سیاره ای درماه گذشته به دنباله دار 67P / C-G   رسید. در حالت ایده آل ، دنباله دار C-G  یک توپ صاف از گرد و غبار همراه با یک سایت فرود امن و جالب علمی برای کاوشگر فیلا می باشد .

فرد جانسون ، مدیر ماموریت روزتا می گوید ، در این مورد یک شانس و احتمال موفقیت آمیز 70 -75 درصدی را پیش بینی نموده اند .

اما در حالت طبیعی ، پروژه مقداری از حالا ایده آل انحراف دارد. هسته دنباله دار  نه تنها پیچیده و غیر منظم و دارای ساختاری دو لوبی 2.5 مایل (حدود 4 کیلومتر ) است  بلکه بسیار ناهموار تر و سنگلاخی تر از حد انتظار است . علاوه بر فعالیت برنامه ریزی شده پیش روی دنباله دار (در حال حاضر در فاصله 3.4 واحد نجومی از خورشید می باشد ، گازهای جت را از خود خارج می کند ) . تمام امکانات دنباله دار خاموش است . در جلسه توجیهی مطبوعاتی آژانس فضای اروپا  ( ESA )  ، مدیر برنامه روزتا ، جانسون پیشنهاد تجدید نظر برای ارزیابی مجدد ریسک را نپذیرفت . او پذیرفت که هیچ سایت فرود برای فیلا که با تمام معیارهای مهندسی مطابقت داشته باشد را یافت نکرده اند .

او گفت : مکانهایی برای به زمین نشستن فیلا وجود دارد ، و تیم ماموریت یک مجموعه اولیه از 10 سایت کاندید برای مکان فرود و مکانهای جایگزین را غربال گری نموده است. بهترین مکان طراحی شده سایت J   می باشد که بر روی لوب کوچکتر دنباله دار ( که به عنوان"  سر" دنباله دار می باشد ) قرار گرفته است و سایت جایگزین ، سایت C   می باشد که در قسمت لوب بزرگتر دنباله دار بوده  که به عنوان " بدنه " دنباله دار در نظر گرفته شده است .

مهندسان بافت صاف سایتی که به عنوان " گردن " ما بین بدنه و سر می باشد را به عنوان مکان مناسب در نظر نمی گیرند ، زیرا در آن قسمت برقراری تماس رادیویی فیلا با فضاپیمای اصلی که در مدار هسته دنباله دار قرار گرفته است بسیار مشکل می باشد .

استیفن اولماک ، مدیر فرود فیلا از آژانس فضایی آلمان ( D L R  ) گفت ، سایت J   ترکیبی از نواحی صاف و زمینهای هموار است . این ناحیه کاملا صاف نمی باشد و در آن همچنان ریسک وجود سطح شیبدار نیز موجود می باشد و البته تعیین سایت فرود J  کار آسانی نبود .

نمای نزدیک از سایت J   ، سایت محل فرود فیلا در 11 نوامبر . ناحیه مورد نظر هموار نیست ، اما دارای سطح شیب نسبتا کمی می باشد و نسبتا خالی از سنگهای بزرگ و تخته سنگها می باشد . آن ناحیه همچنین یک نمای مستقیم از دو گودال کوچک که دارای منابع گاز فشانی از خود می باشد را عرضه می کند و این ناحیه در حدود فاصله 1000 فوت ( حدود 300 متری ) در مقابل سایت J   می باشد .

کاوشگر فیلا در سایت J   در لوب کوچکتر اقامت خواهد نمود ، زیرا دوربینها اخیرا دو گودال کوچک در نزدیکی آن تعیین کردند که منابعی از گازهای خروجی می باشد . جین پییر بیبرینگ دانشمند مسئول پروژه فرود فیلا تشریح کرد که هر 10 ابزار فیلا قادر خواهند بود حداقل برای یکبار هم از تمام ظرفیت خود استفاده نمایند .

این سایتها به مدت 2 ماه از طریق ابزارهای دریافتی کنترل از راه دور که بر روی روزتا نصب شده است مورد بررسی موشکافانه قرار خواهند گرفت و به مرور نزدیک خواهد تر خواهد شد و از فاصله کنونی که 20 مایل ( 30کیلومتری ) می باشد در ابتدا در ارتفاع 12 مایلی (20 کیلو متری ) و سپس در فاصله 6 مایلی ( 10 کیلومتری ) قرار خواهد گرفت .

فضا پیمای روزتا ، کاوشگر فیلا را در تاریخ 11 نوامبر آزاد خواهد کرد و به مدت 7 ساعت به سطح دنباله دار سقوط خواهد کرد . در زمان تماس در حدود 2 مایل در ساعت (1 متر در ثانیه ) کاوشگری به حجم یک ماشین لباسشویی با وزنی در حدود 220 پوند ( 110 کیلو گرم ) به سمت دنباله دار خواهد رفت و توسط نیزه های مکانیکی خود لنگر اندازی نموده و خود را ثابت می نماید و سپس به سرعت یه چشم انداز 360 درجه ای از محل فرود تهیه کرده و فشار گاز اطراف خود در دنباله دار را اندازه گیری می کند .

هسته دنباله دار یک توپ جامد ازآب و یخ زده یا خاک نیست . بلکه  با توجه به مولکولهای آلی غنی از کربن عوارض زمینی آن به نظر تیره می آید و عوارض صخره ای و زاویه دار نیز مشاهده می گردد . شاید آنها نتیجه به هم فشردگی ناشی از شوک های فشاری باشد . پیشنهاد براورد شده برای چگالی دنباله دار فقط 0.4 گرم بر سانتی مکعب می باشد و گرانش سطحی در حدود 0.00001   برابر میزان گرانش سطحی در سیاره زمین می باشد

تصویر هنرمندانه ای از فیلا در سطح دنباله دار 67 P / C-G

محموله علمی فیلا شامل یک مته سوراخ کن می باشد که قرار است نمونه ای از عمق حداقل 9 اینچی ( 23 میلی متری (   هسته دنباله دار را استخراج می نماید . همان عمق مورد نیاز که به ما اطمینان می دهد که موادخاک برداری شده از دنباله دارهای عبوری از نزدیک خورشید ، ناب و دست نخورده می باشند . ( این دنباله دارها از فاصله ای نزدیک در حدود 1.24 واحد نجومی یا 115 میلیون مایل ، هر 6.5 سال می آید ) . نمونه ها به عنوان خوراک به 3 دستگاه جهت ارزیابی مولکولی ، عنصری و ترکیبات ایزوتوپ داده می شود و علاوه بر این ، ارزیابی  عنصری توسط دستگاه اسپکترو فتومتر دیگری تکمیل می گردد . یک رادار صوتی آکوستیک نصب شده بر روی دستگاه ساختار داخلی را از عمق چند ده متری بررسی خواهد نمود .

دیگر ابزارها ، خصوصیات الکتریکی و مغناطیسی هسته را اندازه گیری می کنند و دوربین نصب شده بر روی دستگاه عکسهای پانورامای زیادی را ضبط خواهد کرد .

با آرزوی موفقیت برای فیلا

فیلا در چندین ماه گذشته در ابتدا بوسیله باطریهای نصب شده بر روی خود و سپس توسط صفحات سلولی خورشیدی کوچکتر فعال بوده است . در همین حال که روزتا در حال پیچ و تاب خوردن در فضای بین ستاره ای و فرای آن می باشد دنباله دار     C – G  را  مشایعت خواهد نمود ( در تاریخ 13 آگوست 2015 ) . امیدواریم که حداقل به مدت 13 ماه بتوان آن را مشاهده نمود .

شاید در زمان طولانی مشاهدات ، دانشمندان ماموریت بتوانند تعیین نمایند که دنباله دار  67 P / C – G   که امروزه به صورت شکلی خشن و نا منظم می بینیم ، حاصل ادغام دو جرم دنباله دار بوده است یا علت آن فرسایش بدنه دنباله دار می باشد  .