بر اساس مطالعات جدید، منشأ انفجارهای رادیویی سریع، نه کهکشان‌های دوردست، بلکه ستارگان کهکشان راه شیری هستند.

انفجارهای رادیویی سریع که برای نخستین بار در سال 2007 کشف شدند، هنوز هم توضیحات موجود را نقض می‌کنند.

این انفجارهای کیهانی فقط برای یک هزارم ثانیه دوام می‌آورند و ویژگیهای آنها پیش‌تر حاکی از آن بود که از کهکشان‌هایی با فاصله میلیاردها سال نوری از زمین نشات می‌گیرند.

با اینحال، مطالعه جدید توسط آوی لوئب از «مرکز فیزیک‌نجومی هاروارد-اسمیتسونیان»، منشا این انفجارها را ستاره‌های کهکشان راه شیری می‌داند.

انفجارهای رادیویی سریع هم کوتاه و هم درخشان هستند و مقادیر فراوان انرژی را در مدت زمان کوتاه رو هم انباشته می‌کنند. تاکنون فقط شش مورداز این انفجارها کشف شده است.

تحلیل دقیق این رخدادها نشان داد که پالس‌ها در مسیرشان به سمت زمین از میان ستون بزرگی از الکترون‌ها عبور کرده‌اند.

چنانچه این الکترون‌ها در فضای میان‌کهکشانی منتشر شده باشند، پالس‌ها باید میلیاردها سال نوری را طی کرده باشند و بنابراین، باید از رویدادهای بی‌نهایت پرانرژی نشات گرفته باشند.

انفجارهای پرتو گاما، فرکانس‌های رادیویی مناسب را تولید نمی‌کنند، در نتیجه، ستاره‌شناسان در مطالعه خود رخدادهای بی‌نهایت دیگری مانند تبدیل یک ستاره‌ نورتونی به سیاهچاله را بررسی کردند.

لوئب و همکارانش دریافتند که این انفجارها از مکانی نزدیک‌تر و در کهکشان راه شیری آمده‌اند و به انرژی زیادی نیاز ندارند.

ابتدا تصور می‌شد که انفجارهای پرتو گاما از منبعی در کهکشان راه شیری آمده‌اند، اما مدتی بعد ستاره‌شناسان مدعی شدند که منشا آنها، فواصل کیهانی است.

با اینحال، مطالعه جدید ثابت می‌کند که انفجارهای رادیویی سریع از کهکشان راه شیری نشات گرفته‌اند.

جزئیات این تحقیق در مجله Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شد.