دنباله دار آیسان پنجشنبه 7 آذر از فاصله 730 هزار مایلی (2/1 میلیون کیلومتری) سطح خورشید عبور کرد و درجه حرارت هایی تا پنج هزار درجه فارنهایت را تجربه کرد.

از زمان انتشار خبرها در مورد عبور آیسان از حضیض خورشیدی در روز 7 آذر، پیش بینی های متناقضی در مورد سرنوشت این دنباله دار ارائه می شد تا این که پنجشنبه شب این دنباله دار از نزدیک ترین فاصله خود با خورشید عبور کرد.

دانشمندان ساعات آخر پنجشنبه اعلام کردند که آیسان بر اثر عبور از حضیض خورشیدی نابود شده است.

همین دانشمندان چند ساعت پس از انتشار خبر نابودی آیسان اعلام کردند که ممکن است این دنباله دار از مواجهه با تاج خورشیدی جان سالم به در برده باشد.

به نظر می رسید که دم دراز این جرم آسمانی و هسته های آنها بر اثر عبور از کوره خورشیدی بخار شده اند اما ساعات آخر پنجشنبه دوباره آیسان حیرت و تعجب دانشمندان را به خود جلب کرد.

سازمان فضایی آمریکا (ناسا) روز جمعه در وب سایت خود نوشت: سازمان فضایی اروپا و رصد خانه خورشیدی و هلیوسفری ناسا نشان دادند که باریکه روشنی از مواد از خورشید دور می شوند.

با این حال ستاره شناسان ناسا با طرح سوالی در این زمینه می گویند؛ هنوز مشخص نیست که آیا این باریکه روشن که از خورشید دور می شود تنها بقایای باقی مانده از این دنباله دار است یا این که بخشی از هسته ی این دنباله دار هنوز زنده هستند؟

مدیر انجمن نجوم آماتوری ایران در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا، با اشاره به این که دنباله دار آیسان ساعت 10 شب پنجشنبه به وقت ایران از کمترین فاصله خود با خورشید (حضیض خورشیدی) از کنار خورشید عبور کرد گفت: محققان ناسا نابودی این دنباله دار را تایید کردند اما با این حال محققان خاطر نشان کردند که تا چند ساعت بعد از عبور آیسان از کنار خورشید نمی توان از هم پاشیدگی این دنباله دار را بطور قطع و یقین تایید کرد.

مهندس مسعود عتیقی گفت: اما بر اساس برخی شواهد از جمله تصاویر تلسکوپ خورشیدی ناسا، آیسان بعد از عبور از کنار خورشید احتمالا هنوز نیمه جانی دارد اما تایید یا رد این مطلب نیز به مطالعات بیشتر و دقیق تر و تایید پژوهشگران در ساعات آینده نیاز دارد.

عتیقی با اشاره به ابعاد بزرگ آیسان گفت: به نظر می رسد تصاویر مه مانند دیده شده، بازمانده های ناشی از تبخیر این جرم غول پیکر باشند.

وی افزود: با این حال برای اظهار نظر در مورد سرنوشت نهایی آیسان باید چند روز دیگر صبر کرد تا تصاویر ماهواره ای به طور دقیق تر تجزیه و تحلیل شوند.

دنباله دار آیسان برای اولین بار در ماه سپتامبر سال 2012 کشف شد. در آن زمان دو اخترشناسِ تازه کار با استفاده از ˈشبکه اپتیکال علمی و بین المللیˈ در روسیه به نام ˈآیسانˈ، این دنباله دار را کشف کردند و به همین علت نام این دنباله دار را ˈآیسانˈ گذاشتند.

این جرم آسمانی از زمان کشف پر از راز و رمز بوده است و در آن زمان با توجه به فاصله زیاد این دنباله دار از خورشید درخشش زیادی داشت.

با نزدیک شدن این جرم آسمانی به خورشید، دیگر این دنباله دار درخششی به اندازه زمان کشف نداشت که این موضوع موجب بروز تردیدهایی در مورد اندازه و مقدار آب حاوی این دنباله دار شد.

به گفته دانشمندان یخ موجود در بدن یک دنباله دار بر اثر گرمای خورشید بخار می شود و ردی از بخار روشن حاوی ذرات دنباله دار در دم این جرم آسمانی بر جا می گذارد.

تجزیه و تحلیل های اولیه نشان می دهند که بعد از عبور آیسان از کنار خورشید در پنجشنبه شب دست کم یک هسته کوچک از این دنباله دار دست نخورده باقی مانده است.

ˈکارل بتمنˈ از آزمایشگاه تحقیقات نیروی دریایی در واشنگتن پنجشنبه شب در وب لاگی نوشت: اکنون به نظر می رسد که دستکم بخش کوچکی از آیسان در یک قطعه باقی مانده است و فعالانه مواد آزاد می کند.

وی افزود: با این حال هنوز قضاوت در مورد زنده ماندن آیسان بسیار زود است و نمی توان گفت که آیا این جرم آسمانی در آسمان شب قابل روییت خواهد بود یا خیر.

این دنباله دار در آن زمان با توجه به فاصله زیاد خود که حتی از مدار سیاره مشتری نیز دورتر بود، درخشش فوق العاده ای داشت و احتمال اینکه با نزدیک شدن به خورشید، پدیده ای تماشایی را رقم بزند، زیاد است.

در هنگام عبور آیسان از کنار خورشید، تبخیر یخ موجود در ستاره بر اثر گرمای خورشید، ردهای درخشانی را در کنار هاله های نورانی و مبهم ایجاد خواهد کرد.

بسته به مقدار یخی که در این دنباله دار وجود دارد، هر قدر آیسان به خورشید نزدیک تر شود، درخشش آن نیز بیشتر خواهد شد.

گفته می شود دنباله دارها بقایای یخ زده ای از دوران شکل گیری منظومه شمسی در حدود چهار میلیارد و 500 میلیون سال پیش هستند.

آیسان نیز جزء گروهی از ستاره های دنباله دار است که در ˈابر اورتˈ قرار دارند. ابر اورت نام مکانی است که خیلی از ستاره های دنباله دار از آن سرچشمه می گیرند و در فاصله 50 هزار واحد نجومی یا تقریباً یک سال نوری از خورشید قرار دارد. این ابر حاوی اجرام یخ زده آسمانی است و در آن سوی مدار نپتون قرار دارد.گاهی اوقات، اثر جاذبه باعث می شود که یکی از اجرام از این توده ابری خارج شود و به قسمت های داخلی منظومه شمسی نزدیک شود.