نخستین ماژول ایستگاه فضایی بین‌المللی 15 سال قبل به فضا پرتاب و از نوامبر سال 2000 میلادی اقامت فضانوردان در آزمایشگاه تحقیقاتی در مدار زمین آغاز شد.

ایستگاه فضایی بین‌المللی (ISS) برای انجام مطالعات در حوزه زیست شناسی، فیزیک، علوم هواشناسی و جوی، زمین‌شناسی، تحقیقات فناوری و اختر فیزیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

نخستین ماژول ایستگاه فضایی به نام Zarya موسوم به FGB در 20 نوامبر سال 1998 میلادی – 15 سال قبل – به فضا پرتاب شد؛ این ماژول وظیفه تأمین برق، ذخیره سازی، نیروی محرکه و هدایت را در طول مرحله اولیه مونتاژ ایستگاه برعهده داشت.

اقامت نخستین مسافران آزمایشگاه تحقیقاتی فضایی در مدار زمین نیز از نوامبر دو سال بعد –سال 2000 میلادی – آغاز شد.

آژانس فضایی آمریکا (ناسا)، آژانس فضایی فدرال روسیه (روس کاسموس)، آژانس فضایی اروپا (اسا)، آژانس فضایی کانادا(CSA) و آژانس اکتشافات هوافضا ژاپن(JAXA) در ساخت ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) مشارکت داشتند.

ایستگاه فضایی که با بودجه 100 میلیارد دلاری ساخته شده است، به دو بخش شامل بخش مداری روسیه و بخش مداری آمریکا تقسیم می‌شود و فضانوردان و محققان کشورهای مختلف به طور مشترک از این بخش‌ها استفاده می‌کنند.

اندازه ایستگاه فضایی معادل یک زمین فوتبال آمریکایی است. طول ماژول ایستگاه 51 متر، فضای قابل سکونت آن 288 متر مربع یا معادل یک هواپیمای بوئینگ 747 و وزن کلی ایستگاه 419 هزار کیلوگرم یا معادل 320 خودروی متوسط است.

طول هشت آرایه خورشیدی ایستگاه 73 متر است که 84 کیلووات انرژی برق تولید می کنند.

در طول 40 مأموریت فضایی تا نوامبر 2013 میلادی، 211 فضانورد زن و مرد از 15 کشور جهان در ISS اقامت داشته اند.

شاتل فضایی ناسا، کپسول باری خصوصی دراگون، کپسول باری خصوصی سیگنوس، کپسول باری و سرنشین دار پروگرس و سایوز روسیه، کپسول باری HTV ژاپن و کپسول باری ATV آژانس فضایی اروپا تاکنون به ایستگاه فضایی ملحق شده و برای انتقال فضانوردان و تجهیزات مورد نیاز به فضا مورد استفاده قرار گرفته اند.

در این مدت بیش از یک هزار و 500 آزمایش و تحقیق علمی در فضا انجام شده و یک هزار ساعت پیاده روی فضایی نیز توسط فضانوردان خارج از ایستگاه انجام شده است.