آماتورهای علاقه‌مند به مونتاژ، تصاویر خارق‌العاده‌ای از زمین خلق کرده‌اند که در پی یک مانور تیرکمانی فضاپیمای جونو در اطراف سیاره ثبت شده‌اند.

فضاپیمای جونو دو هفته پیش با سرعت 125.5 هزار کیلومتر در ساعت از کنار زمین عبور کرد که شتابی کافی برای عبور از کمربند سیارکی به سوی سیاره مشتری محسوب می‌شود و قرار است در سال 2016 به مدار آن وارد شود.

مسیر سفر فضاپیمای جونو به سمت سیاره مشتری

این فضاپیمای 1.1 میلیارد دلاری در زمان ورود از 9 ابزار برای کاوش عمیق سیاره مشتری و نمایش تصاویری از منشا آن استفاده خواهد کرد.

این کاوشگر توانست پس از پرتاب علیرغم ورود نامنتظره به حالت ایمن، تصاویر اولیه‌ای از زمین ثبت کند.

یکی از اولین تصاویر ارسالی فضاپیمای جونو از زمین

در حالیکه ناسا اکنون در حال در کنار هم قرار دادن داده‌های خام ارسالی از سوی این کاوشگر بوده، پردازشگران تصویر آماتور نیز به کمک برای پر کردن جاهای خالی پرداخته‌اند.

کن کریمر و همکارش کارکو دی لورنزو به مونتاژ آخرین تصاویر خام ارسالی از جونو برای ساخت یک پرتره رنگ کاذب از زمین پرداخته‌اند.

این تصاویر به نمایش نیمی از صفحه زمین از جمله سواحل جنوب آمریکا و ابرهای روی جنوب اقیانوس اطلس پرداخته‌اند.

یک رنگ آبی کاذب نیز با استفاده از یک فیلتر نزدیک مادون قرمز برای نمایش منظره استفاده شده که معمولا برای شناسایی گاز متان مورد استفاده است.

به گفته کریمر، مونتاژ این تصاویر مشکل بود چرا که فضاپیمای جونو در زمان تصویربرداری در حال چرخش و حرکت بوده است. اما این ناهماهنگی باعث جذاب شدن تصاویر شده و سطح زمین در زمان عبور این فضاپیما تغییر کرده است.

انتظار می‌رود که این تصاویر در میان آخرین تصاویر سیارکی جونو تا زمان رسیدن آن به سیاره مشتری در سال 2016 باشد.

در آن زمان اولین تصاویر آن از قطب‌های شمال و جنوب سیاره عظیم گازی خواهد بود.

فضاپیمای جونو از 9 ابزار برای بررسی درون سیاره مشتری استفاده می‌کند

فضاپیما جونو که در سال 2011 پرتاب شده بود، از ورای مدار مریخ، نزدیکترین همسایه سیاره‌ای زمین عبور کرده و مجددا به سوی زمین برای یک بازدید سریع برگشت.

بر اساس استانداردهای ماموریتهای فضایی، ملاقات مجدد جونو با زمین در مقایسه با فرود شگفت‌انگیز کاوشگر کنجکاوی در مریخ در سال گذشته که جمعیت زیادی را به خود جلب کرده بود، از بازتاب خبری زیادی برخوردار نبود.

مانند فضاپیما جونو، ماموریتهای پیشین به خارج از منشومه شمسی از زمین به عنوان یک تیرکمان گرانشی استفاده کرده از آنجایی که هیچ موشکی از قدرت کافی برای انجام پرواز مستقیم وجود ندارد.

فضاپیمای گالیله در دهه 1990 دوبار از کنار زمین به مقصد سیاره مشتری که بزرگترین سیاره منظومه شمسی در فاصله 779 میلیون کیلومتری از خورشیدی بوده، عبور کرده بود.