تیمی بین‌المللی از ستاره‌شناسان موفق به کشف سیاره‌ای عظیمی شده‌اند که اندازه آن دو هزار و 500 برابر زمین و هشت برابر مشتری است.

این شیء کیهانی که MOA-2011-BLG-322 نام گرفته، حول ستاره‌ای می‌چرخد که 25 هزار سال نوری از زمین فاصله دارد و جرم آن یک سوم خورشید است.

این جرم غول‌پیکر با استفاده از تکنیکی به نام «میکرولنزینگ» (میکروبزرگنمایی) شناسایی شد.

میکروبزرگنمایی از نظریه عام اینشتین استفاده می‌کند که بر اساس آن، آنچه انسان به عنوان نیروی گرانش درک می‌کند، در واقع، از انحنای زمان و فضا ناشی می‌شود.

اینشتین معتقد بود، گرچه به نظر می‌رسد زمین به سمت خورشید کشیده می‌شود، در واقع، شکلی از زمان-فضا حول خورشید است که مسیر حرکت زمین را تغییر می‌دهد.

میکروبزرگنمایی بر اندازه‌گیری این موضوع که چگونه نور یک ستاره دوردست به دلیل میدان گرانشی یک ستاره نزدیک‌تر تشدید می‌شود، تکیه دارد.

بر اساس نظریه اینشتین، این امر با خمیدگی فضا-زمان احاطه‌کننده ناشی می‌شود که کشف ستاره‌های دوردست را توسط رصدهانه‌های زمینی بسیار آسان‌تر می‌کند.

شفافیت گذرای MOA-2011-BLG-322 در سال 2011 توسط منجمانی از ژاپن، نیوزیلند و لهستان رصد شد.

داده‌های حاصل از این رصدخانه‌ها نشان می‌دهد این جهان عظیم از نوع M است که معمول‌ترین نوع ستاره در فضا به شمار می‌آید.

تصور می‌شود، این سیاره دارای فاصله مداری چهار برابر فاصله زمین از خورشید است.

نتایح این تحقیق نشان می‌دهد چنانچه چنین سیاره عظیمی بتواند در این فاصله از ستاره‌اش وجود داشته باشد، نظریه‌های شکل‌گیری حاضر در خصوص سیاره‌ها ممکن است نادرست باشند.