هفته پیش  ناسا اعلام کرد که کاووشگر وویجر 1 در آستانه ورود به فضای بیرونی(فضای بین ستاره ای) از آگوست 2012 تاکنون است که مرز جدیدی را برای بشریت آشکار ساخته است. این فضاپیما که دورپیماترین ساخته دست بشر می‌باشد هم اکنون درمحدوده‌ای قرار دارد که محیط پلاسمایی (ابر پلاسمایی حاوی گاز بسیار داغ) موجود در آن ناشی از فضای بین ستاره ای است نه  خورشید. البته  بر اساس این مقاله جدال بر سر اینکه ایا این ابردر داخل یا خارج منظومه شمسی قرار دارد همچنان ادامه دارد.

این فضاپیمای باشکوه در فاصله ای نزدیک به 12 میلیارد مایلی (19 میلیون کیلومتری) از خانه است و سفرش به دور سیارات و اقمارشان و دیگر قسمت های فضا ، 36 سال طول کشیده است.در این جا 10 لحظه‌ی تاریخی را برایتان می نویسیم.

آیا ما چیزی را فراموش کردیم؟ اجازه بدید که ما این را در داخل نظرات بفهمیم.

10 - بیستم آگوست 1977: لحظه ی پرتاب

وویجر1 در پنجم سپتامبر 1977 از دماغه ی کانورال پرتاب شد. دو قلوی آن (وویجر 2) 16 روز زود تر زمین را ترک کرد. هر فضاپیما وسایل گوناگون علمی را در داخل خود حمل می کردند و در روی تابلویی که در زمین بود با استفاده از صفحه‌ای طلایی مشخص می کرد که این فضاپیما در کجای عالم قرار دارد.

9 - ضبط تصویر از ماه و زمین با هم برای اولین بار

بعد از گذشت دو هفته از روز پرتاب ، وویجر به سمت زمین تغییر مسیر(زاویه) داد و سه عکس از زمین و ماه با هم در فضا گرفت که این سه عکس با هم ترکیب شده و تبدیل به یک عکس تنها از ماه و زمین به همراه هم شده است. ناسا گفته است که این اولین باری است که تصویر این دو (ماه و زمین ) با هم نشان داده شده است .

8-تصویری از یک نقطه ی آبی کمرنگ

در14 فوریه 1990 ، وویجر1 در فاصله ی 3.7میلیارد مایلی معادل 6 میلیارد کیلومتری از زمین قرار داشت.دانشمندان اعلام کردند که این فضاپیما به سمت درون منظومه ی خورشیدی چرخیده وناگهان تصاویری از سیارات گرفته است . در میان آن ها این تصویر معروف زمین که کارل ساگان ستاره شناس آن را لکه آبی کمرنگ نامید وجود داشت.دوباره به این لکه (نقطه) نگاه کنید. همین جاست . خانه ی ماست . و این ما هستیم.این ها را ساگان درکتابی به همین نام در سال 1997 نوشت. فضاپیمای کاسینی در سال 2013 از زمین عکس گرفت و ناسا توانست مردم را متقاعد کند تا در این هنگام برای کیوان دست تکان دهند.

7- کشف  اقمار سریع‌السیر در حلقه ی F  کیوان

پرومتئوس و پاندورا دو قمری هستند که در حلقه ی F واقع و از بقیه ذرات جدا شدند .مانند اطلس که در حلقه ی A قرار دارد. ستاره شناسان اخیرا چیزهای جالب توجه بیشتری مثل باران را در حلقه ی زحل پیدا کردند .

6 - لکه هایی که به صورت آب یخی در قمر های زحل ظاهر شده‌اند

پس از سال های بسیاری که قمر های کیوان  به عنوان تنها نقاط نورانی دیده می شدند وویجر1  در پرواز سریع خود از طریق سیستم باززد: دیونه، انسلادوس، میماس، رئا، تتیس و تیتان را در میان آنها نشان داد. بسیاری از این قمرها به نظر می رسند که یخی هستندو تعجب آور بود از آنجا که اخترشناسان قبلا تصور می کردند که آب در منظومه شمسی بسیار نادر است. ما اکنون بهتر می دانیم

5-تصویر جو نارنجی تیتان

این تصویر وویجر 1 برای ده ها سال مورد بحث ستاره شناسان بود که چه چیزی در زیر این لایه درتیتان ، قمر کیوان وجود دارد. در حقیقت این معما، آژانس فضایی اروپا را بر آن داشت تا کاوشگر هویگنس را به سمت آن پرتاب کند و در سال 2005 توانست با موفقیت بر روی سطح آن بنشیند.

4- پیدا کردن آتشفشان های فعال در یو

وویجر 1 به ما برای به دست آوردن چیز های بسیار جالبی از قمرهای منظومه ی شمسی کمک کرد . گردش یو (قمر مشتری) در مدارش به دور مشتری 42 ساعت به طول می انجامد . حجم زیاد یو پوشیده شده از فعالیت های آتشفشانی است.

3-وویجر 1 دوردست ترین شی بشر.

در 17 فوریه 1998 وویجر 1 از یکی دیگر از گاوشگر های بلند پرواز یعنی پایونیر 10 پیشی گرفت. هم اکنون وویجر 1 دورترین شی ساخته شده به دست بشر در فضا است.

2- سوار برشاهراه های مغناطیسی

در 28 جولای 2012 ناسا گفت وویجر1 به منطقه ای رسیده که در آن ذرات مغناطیسی پر انرژی به شکل حباب از ذرات کم انرژی خورشید ما رسیده بود.دانشمند پروژه اد استون در آن زمان گفت: وویجر یک منطقه ی جدید در منظومه ی شمسی که ما تا به حال متوجه وجود آن نشده بودیم را کشف کرد . این یک شاهراه ی مغناطیسی (بزرگراه مغناطیسی) است که میدان مغناطیسی خورشید را به بیرون منظومه شمسی متصل می کند. پس از آن اندازه گیری‌های بیشتری توسط تیم های مختلف مورد بررسی قرار گرفت و هنوز به عنوان اینکه آیا وویجر به فضای بین ستاره ای رسیده است بحث ها و نظرات زیادی وجود دارد.

1 - رسیدن به فضای بین ستاره ای

هم اکنون ما میدانیم که وویجر 1 در فضای بین ستاره ای قرار دارد ، اگر کمی شانس داشته باشیم تا چند سال آینده قبل از تمام شدن قدرت با آن ارتباط برقرار کنیم. تمام ابزارهای وویجر 1 تا سال 2025 از کار خواهند افتاد و سپس داده های مهندسی برای حدود 10 سال فراتر از آن در دسترس و مورد استفاده خواهند بود. این فرستاده خاموش بشریت 1.7 سال نوری از ستاره ای گمنام در صورت فلکی خرس کوچک (دب اصغر) که AC+79 3888 نامیده می شود قرار داردو در سال 40272 پس از میلاد در مداری به دور مرکز کهکشان راه شیری برای میلیون ها سال قرار خواهد گرفت.


منبع: UniverseToday