تحقیقات جدید نشان می دهد، ماه 100 میلیون سال جوانتر از تصورات قبلی است.

شاید تفاوت چندانی بین 4.56 میلیارد و 4.45 میلیارد سال وجود نداشته باشد، اما این زمان برای تغییر دادن درک دانشمندان از شکل گیری ماه که 100 میلیون سال جوانتر از تصورات قبلی شده است، کافی است.

نظریه غالب در خصوص شکل گیری ماه بیان می کند که سیاره ای در اندازه مریخ یا بزرگتر در حدود 4.56 میلیارد سال قبل و اندکی پس از شکل گیری منظومه شمسی به شدت با زمین برخورد کرد؛ بقایایی این برخورد از زمین به فضا پرتاب شده و با درهم آمیختن به یکدیگر باعث شکل گیری ماه شده است.

اما آنالیزهای جدید از سنگ های ماه نشان می دهد، ماه در حدود 4.4 تا 4.45 میلیارد سال قبل شکل گرفته است.

«ریچارد کارلسون» از محققان موسسه کارنیگ در واشنگتن تأکید می کند: منظومه شمسی 4.568 میلیارد سال عمر دارد؛ امکان تخمین عمر اجرام کوچکتر مانند سیارک ها نیز به وسیله تجزیه و تحلیل زمانی که این اجرام وارد دوره های ذوب گسترده شده اند، وجود دارد.

ماه احتمالا کمی پس از شکل گیری خشن، دارای اقیانوسی از سنگ های مذاب بوده است؛ در حال حاضر دقیق ترین تخمین از سن سنگ های ماه که به وسیله این اقیانوس شکل گرفته‌اند، حدود 4.360 میلیارد سال را نشان می دهد.

اما دانشمندان بر روی زمین نشانه هایی از واقعه ذوب اصلی یافته اند که به 4.45 میلیارد سال قبل باز می گردد و این شواهد زمان شکل گیری ماه را 100 میلیون سال بعدتر نشان می‌دهد.