شرکت EPFL و «سیستم‌های فضایی سوئیس» (S3) با همکاری یکدیگر ماهواره CleanSpace One را با هدف جمع‌آوری پسماند فضایی و با استفاده از یک سیستم پرتاب ارائه داده‌اند که نوید عملکردی ارزان‌تر از تکنیک‌های معمول را می‌دهد.

تخمین زده می‌شود بیش از 16 هزار قطعه پسماند فضایی حول زمین می‌چرخند که قطر آن‌ها بیش از 10 سانتی‌متر گزارش شده است.

این میزان در فضا زیاد به نظر نمی‌رسد، اما ماهواره‌ها تمایل دارند در مدارهای مشابه جمع شوند و تصادم ماهواره‌ای مانند آنچه در سال 2009 بین Iridium 33 و Kosmos-2251 رخ داد، این تعداد را به طور استثنایی افزایش می‌دهد.

در صورت رخداد چنین رویدادی، سفرهای فضایی بسیار هزینه‌بر و دشوارتر می‌شوند.

هم‌اکنون طرح‌های بسیاری برای کمتر خطرناک‌کردن راهپیمایی ماهواره‌ها وجود دارند.

این رویکردها شامل نصب میکروپیشرانه‌ها یا بادبان‌های خورشیدی به عنوان شیوه‌ای برای راندن پسماندها به درون جو یا اعماق فضا است، اما هنوز این پرسش مطرح است که چگونه باید با پسماندهایی که از پیش وجود دارند، برخورد کرد.

یک پاسخ ماهواره CleanSpace One است که برای اوج‌گیری در سال 2018 برنامه‌ریزی شده و هم‌اکنون تحت توسعه EPFL قرار دارد و نسخه کنونی آن فقط 30 کیلوگرم وزن دارد.

این نسخه از فناوری‌های متعدد و اجزای کلیدی که با شرکای متعدد، شامل آژانس فضایی اروپا، طراحی شده، بهره می‌برد.

سامانه جدید مجهز به پیشرانه‌هایی است و برای برخورد با ماهواره‌های غیرقابل‌استفاده طراحی شده است.

زمانی که این ماهواره در ایستگاه قرار گیرد، یک پنجه پسماندها را گیر می‌اندازد و ماهواره پسماند را به درون جو زمین می‌راند.

در نخستین آزمایش، سامانه جدید با یک نانوماهواره بدون‌کاربرد سوئیسی با عرض فقط 10 سانتی‌متری ملاقات خواهد کرد.