اگر از کسی بپرسید از فضانوردانی که بر ماه راه رفتهاند، کدامها را میشناسد، معمولاً میتوانند نام نیل آرمسترانگ و شاید باز آلدرین را بیاورند. اما آیا شما میتوانید باقی فضانوردان آپولو را که توانستهاند پا بر سطح ماه بگذارند، نام برید؟ در کل، دوازده نفر بر روی ماه راه رفتهاند. در کنار نیل آرمسترانگ و باز آلدرین که دو فضانورد نخست هستند که جا پای خود را بر روی ماه باقی گذاردند، دیگران پیت کُنراد، آلن بین، آلن شپرد، ادگار میتچل، دیوید اسکات، جیمز ایروین، جان یانگ، چارلز دوک، یوجین سرنان و هریسون اشمیت هستند.
نکته جالب آنست که هیچیک از آنها که بر ماه راه رفتهاند، این تجربه را بیش از یکبار تکرار نکردند.
در این نوشته اطلاعات بیشتری درباره مردانی که بر ماه گام برداشتند و ماموریتهای آنها آورده شده است.
آپولو 11 - دو نفر
در جولای ۱۹۶۹ نیل آرمسترانگ نخستین انسانی شد که پا بر سطح ماه نهاده. کمی بعد از او هم باز آلدرین بر ماه پا گذارد.
در ماموریت پر از اضطراب آنها، آرمسترانگ میباید بهطور دستی هدایت پرواز ماشین ماهی Lunar Module را انجام میداد که از کنار نقطه تعیینشده برای فرود بگذرد؛ نقطه تعیینشده را نیز میتوانست ببیند که پر از صخرههای بزرگ بود. او توانست همراه با آلدرین در کف دریای آرامش در امان فرود آید در حالیکه گذشته از ارتفاع و شتاب، باید مراقب مخزن سوخت هم میبود که بهطرز خطرناکی رو به اتمام بود. در کل، نیل و باز تنها برای ۲۱ ساعت و ۳۶ دقیقه و ۲۱ ثانیه بر روی ماه بودند (شامل زمانی که روی ماه راه رفتند و نیز زمانی که در ماشین ماهیشان به نام عقاب سپری کردند) و زمانی که بیرون و در حال راه رفتن در دریای آرامش سپری کردند، تنها ۲ ساعت و ۳۱ دقیقه و ۴۰ ثانیه بود. آنها در مدت ماموریتشان نمونههایی از سنگهای ماه برداشتند، پرچم ایالات متحده آمریکا را مستقر کردند، یک ابزار لرزهنگار نصب کردند و نیز ابزاری به نام بازتابنده رو به عقب تنظیمشده متناسب با ماه Lunar Ranging Retroreflector-یک ابزار بازتابنده که فاصله میان زمین و ماه را با استفاده از لیزرهایی که از زمین میآید، اندازه میگیرد- که هنوز تا امروز مورد استفاده است.
آپولو 12 - دو نفر
پیت کُنراد و آلن بین مسافران ماه در ماموریت آپولو ۱۲ بودند.
درست پس از آغاز پرواز فضاپیمای ماموریت آپولو ۱۲ به نام ساتورن پنج در ۱۴ نوامبر ۱۹۶۹، رعد و برق دو بار به آنها اصابت کرد. تکانهای شدید حاصل از آن سامانه هدایتکننده و توان آن را برای یک بار از کار انداخت ولی در نتیجه واکنش بههنگام گروه کنترل ماموریت و آلن بین، سامانهها دوباره بهکار افتادند. افراد آپولو ۱۲ توانستند یک فرود بسیار دقیق را انجام دهند بهطوریکه محل فرود آنها تنها ۱۸۵ متر از فضاپیمای بدون سرنشین نقشهبردار ۳ فاصله داشت. در طول یکی از ماموریتهای آنها کُنراد و بین بهسوی نقشهبردار ۳ گام برداشتند و قطعاتی از آن را برداشته و برای بررسی به زمین بازگرداندند. کُنراد و بین برای مدت دو روز، ۱۹ و ۲۰ نوامبر ۱۹۶۹، بر سطح ماه بودند.
آپولو 13 - هیچکس
ماموریت بعدی به ماه ماموریت آپولو ۱۳ بود، اما در نتیجه انفجار مخزن اکسیژن در قسمت سرویس فضاپیما دو روز پس از آغاز ماموریت، افراد این ماموریت نتوانستند بر روی ماه فرود آیند. تجربهای که اتفاقی دلخراش و بسیار خاص پس از خود به دنبال داشت.
آپولو 14 - دو نفر
دو نفر بعدی که گام بر ماه نهادند آلن شپرد و ادگار میتچل دو فضانورد ماموریت آپولو ۱۴ بودند. سفر آنان در ۳۱ ژانویه ۱۹۷۱ آغاز شد و در ۵ فوریه در منطقه فرامائوروی ماه فرود آمدند، منطقهای که مقصد اولیه ماموریت آپولو ۱۳ بود. شپرد و میتچل دو مامویت در فضای باز و خارج از ماهنورد خود انجام دادند. آنها برای مطالعه لرزههای بالقوه در ماه آزمایشهای لرزهنگاری صورت دادند و از یک چرخدستی به نام «وسیله نگهدارنده لوازم» MET برای حمل تجهیزات و نمونهها استفاده کردند. آنها بار دوم که بر ماه گام برمیداشتند، تلاش کردند که خود را به لبه دهانهای که در آن قرار داشتند به نام دهانه مخروطی Cone Crater برسانند، ولی بدون وجود هیچ علامت مشخصهای در میان فراز و فرودهای یکنواخت تپهها نتوانستند لبه دهانه را بیابند. در بررسیهای بعدی عکسهایی که دو فضانورد گرفته بودند با عکسهای گرفتهشده در مدار ترکیب شد و معلوم گردید آن دو وقتی از راه رفته بازگشتند، تا لبه دهانه تنها حدود ۲۰ متر فاصله داشتند. وقتی این دو فضانورد بر روی ماه بودند، شپرد با تقلید حرکات بازی گلف چند سنگ را مثل توپ گلف پرتاب کرد. میتچل هم به او ملحق شده و دسته ابزار نمونهبرداری از ماه را به سبک ورزش پرتاب نیزه پرتاب کرد.
آپولو 15 - دو نفر
دیوید اسکات و جیمز ایروین در ۳۱ جولای ۱۹۷۱ در ماموریت آپولو ۱۵ بر ماه فرود آمدند و برای سه روز تا دوم آگوست ماندند. ماموریت آپولو ۱۵ برخلاف ماموریتهای پیشین که بر روی دشتهای صاف ماه فرود آمده بودند، بین دو کوه در منطقهای به نام هدلی ریل فرود آمد. دو فضانورد ۱۸ و نیم ساعت خارج از فضاپیما و در ماموریت در فضای باز سپری کردند و اینبار افراد ماموریت آپولو همراه با خود اولین ماهنورد را آورده بودند که به آنها امکان داد بسیار بیشتر از ماشین ماهی Lonar Module در ماموریتهای پیشین بر سطح ماه جهبهجا شوند. اسکات و ایروین در طی سهبار قدم زدن بر ماه چندین آزمایش علمی را انجام دادند و ۷۷ کیلوگرم نمونه از سنگ ماه جمعآوری کردند.
آپولو 16 - دو نفر
جان یانگ و چارلز دوک مردان بعدی بودند که در ماموریت آپولو ۱۶ بر ماه گام گذاشتند. آنها وقتی به مدار ماه رسیدند، ماموریت به دلیل مشکلی که در سامانه فرمان/ سرویس موتور اصلی پیش آمده بود، تقریباً باید قطع میشد. با اینحال آنها فرود آمدند و اولین ماموریتی بود که بر ارتفاعات ماه فرود آمد. آنها برای مدت سه روز بر سطح ماه بودند: از ۲۱ تا ۲۳ آوریل ۱۹۷۲. جان یانگ و چارلز دوک ۷۱ ساعت- درست کمی کمتر از سه روز- بر سطح ماه سپری کردند و در طی این مدت، سه بار روی ماه قدم زدند که در کل ۲۰ ساعت و ۱۴ دقیقه شد. این دو مسافت ۲۶٫۷ کیلومتر را با ماهنورد رانندگی کردند.
آپولو 17 - دو نفر
آخرین کسانی که بر روی ماه راه رفتند یوجین (جین) سرنان و هریسون (جک) اشمیت بودند. ماموریت آنها اولین ماموریتی بود که آغاز پرواز با موشک ساتورن پنج شبهنگام صورت گرفت و فضانوردان آپولو ۱۷ در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۲ بر ماه فرود آمدند. اقامت سهروزه آنها بر روی ماه شامل سه بار قدم زدن بر ماه شد که در طی آن نمونههایی از ماه جمعآوری کردند و ابزارهایی علمی را بهکار گرفتند. افراد آپولو ۱۷ در ۱۹ دسامبر بعد از پایان ماموریت ۱۲ روزهشان به زمین بازگشتند. سرنان پیش از آنکه ماه را ترک کند، حروف اول نام دخترش تریسی را بر روی سنگپوشهای در ماه حک کرد. از آنجا که ماه شرایط آبوهوایی مثل باد و باران را تجربه نمیکند که هیچچیز را فرسایش دهد، حروف اول اسم او احتمالاً برای مدتی مدید آنجا باقی خواهد ماند.
و از سال 1972، هیچ انسانی در ماه و حتی مدار آن حضور نداشته است!
منبع: UniverseToday.com
اشتراک گذاری در:
۲. از میان دوستانی که نوشته رو میخونند، جالبه برام که دعوت کنم (با اجازه مدیر سایت البته!) درباره شایعات معروف درباره ماموریتهای آپولو هم اینجا نظری بدهند! البته وبسایت علمی هست و جای بحثهای عامهپسند نیست، ولی خوب اگر جای رفع تردید اینجا نباشد، پس کجاست؟!!
نوشتهای رو چند وقت پیش میخواندم در بیان دلایل کسانی که تردید کردهاند در اینکه ماموریتهای آپولو واقعاً اتفاق افتاد. دو تا دلیلشان رو یادمه و اجازه بدید مطرح کنم: ۱. در بازتابی که در آینه کلاهخود فضانوردان افتاده اثری از عکاس (که قاعدتاً فضانورد دیگر آن ماموریت باید باشد) نمیبینید. یا اینکه انقدر دور است که در آینه محدبمانند کلاهخود آنها نیفتاده؟ با چه جور دوربینی گرفتهاند عکس رو که از همچون فاصله دوری ممکن شده؟ یا اصلاً چی؟ ۲. ماه جو ندارد و به عنوان یک رصدگر آماتور که دربهدر دنبال جایی میگردیم که غبار و آلودگی نوری و غیره و غیره راحتمان بگذارد رصد کنیم، واقعاً به این فضانوردان غبطه میخورم که چه آسمان صافی داشتهاند حتماً بدون حتی جو مزاحم! ولی در عکسها آسمان مثل قیر سیاه است! در عکسهایی که کنجکاوی به زمین فرستاده عکسهایی پیدا میکنید از صور فلکی آنطور که از مریخ بهنظر میرسد، ولی آنها که ماموریتهای آپولو را برنامهریزی میکردهاند هیچ براشون جالب نبوده که بالاخره اینهمه راه را میروند یک عکس هم از آسمان ماه داشته باشند؟! :-)
این تردیدهایی است که خوب البته مرا شاید کامل قانع نکند ولی حداقل ابروهایم را بالا میبرد! باقی خوانندگان چه میگویند؟!
با یک تلسکوپ 8 اینچی به راحتی میشه مکان فرود آپلو رو نشون داد....البته این فرمایش شما کاملا درسته...چون من نتونستم تعدادی از دوستانمو قانع کنم.....
مطمئنی؟؟؟؟ با 8 اینچ؟؟؟؟؟
جالب بود ممنون
با سلام
اولین فضانورد و انسانی که به خارج از جو زمین رفته سرهنگ یوری گاگارینه که در روز ۱۲ آوریل ۱۹۶۱ میلادی توسط فضاپیمای وُستوک-1 به مدت 108 دقیقه مدار زمین رو یک دور زد و به نوعی عصر فضانوردی رو آغاز کرد. البته شوروی و آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم وارد جنگ سرد شدند و به همین خاطر رقابت فضایی این دو با تاثیر از جنگ سرد شروع شده بود و پس از پرواز تاریخی یوری گاگارین آمریکا شکست بدی رو هم در رقابت فضایی و هم در خلال جنگ سرد متحمل شد. برای جبران این شکست، آمریکایی ها تصمیم گرفتند به پیروزی بزرگتری دست پیدا کنند و پروژه ماجراجویانه دست یابی به ماه در دولت آیزنهاور مطرح شد و به طور بسیار جدی جان اف کندی اون رو دنبال کرد تا به سرانجام برسه.سرانجام آمریکایی ها در 20 ژوئیه 1969 تونستند با اولین قدم نیل آرمسترانگ بر سطح کره ماه به پیروزی قاطعی برسند و رقابت فضایی رو به نفع خودشون تموم کنند و با پایان جنگ سرد این رقابت فضایی هم از بین رفت و به نوعی شاید پروژه آپولو-سایوز(طی سالهای 1972-1975) آغاز گر همکاری فضایی شد و به نظر من تاثیر بسیاری در ساخت ایستگاه فضایی بعدها داشت.
اما در مورد مسائلی که مطرح شدند در مورد عدم سفر انسان به ماه، ببینید نمونه سنگ هایی از اونجا آورده شده که به نظر می رسه در شرایط ماه امکان تشکیلش بوده، آزمایشگاه هایی اونجا نصب شده مثل آیینه هایی که فاصله ماه و زمین رو مشخص می کنه و در نهایت مدارگردهای ماه تونستند تصاویری از محل فرود مه نشین ها بدست بیاورند که با یه جست و جوی ساده می تونید در اینترنت ببینید اون ها رو.
البته در لینک های زیر اطلاعاتی هست:
http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/multimedia/lroimages/apollosites.html
http://www.nasa.gov/mission_pages/LRO/news/apollo-sites.html
و در نهایت در مورد جملهي یوری گاگارین گفته شده بود ایشون در مکالمه رادیویی گفته بود من این بالا خدایی رو نمی بینم اما من جایی خونده بودم بعدها با بررسی نوار مکالمات ایشون مشخص شد در هیچ کجای نوار همین جمله ای رو نگفتند و احتمالا به خاطر تفکرات کمونیستی اون زمان این شایعه مطرح شده.
سلام.به نظر من تا به حال یعنی 92.10.15 پای هیچ انسانی به ماه نخورده است.روزی این حرفم برای همه اثبات خواهد شد.(شاید هم شده است)
درسته آقا عرفان..چون 12 نفری که به ماه رفتند، همشون کفش پاشون بوده..
درود
یوری گاگارین روسی اولین انسانی بود که به فضا رفت. قابل توجه نویسنده که اولین انسانی بود که به فضا رفت و نه اولین انسانی که پا روی کره ایی دیگه گذاشت.
اولین انسانی که پا بر کره ای دیگه، که ماه بود، گذاشت نیل آرمسترانگ آمریکایی بود.
به ایده من، پا گذاشتن روی کره ماه تا 99% انجام شد و تئوری ساخت آن در استودیوایی در هالیوود تا 99% مردوده.
اما نه به دلایل سیاه بودن آسمان، چون ماه اتمسفر ندارد و سیاهی آسمان در روز و مشخص نبودن سوسوی ستاره ها از لحاظ علمی درست است.
ضمنا مشخص نبودن عکاس و مانند آن را هم قبول ندارم، چون اینقدر ها هم، اگر سازنده ایی بود، آماتور نبود!
اما چرا من خودم هنوز 1%تردید دارم اینه که چطور بعد از حدود 45سال، نه تنها هیچ فرود دیگه ای بر سطح کره ماه انجام نشد، حتی هیچ انسان دیگه ایی در مدار ماه هم قرار نگرفت! چرا؟!
هر چند طی مکاتبه ایی که بنده با ناسا داشتم، یکی از جواب هاشون این بود که طی این مدت بودجه ما 20برابر نسبت به 45سال پیش کمتر شده.
من خیلی نظرات درباره اینکه به ماه نرفتیم رو شنیدم و خوندم. اما خب یه سری دلایل روانشناختی هم هست که قبول نفی یه موضوعی که باور انجامش خیلی سخته راحتره. مثل ادم هایی که وقتی کسی ثروت مند میشه و خودشون غیر ممکن میدونن بتون بهش برسن تهمت دزد و مال مردم خوری میزنن شنونده های دیگر هم سریع تایید میکنن یا لاقل دوست دارن دلایلشو باور کنن.
خیلی از این باور نکردنی ها که مشکوک بودنش راحتتره هست، مثل 11سپتامبر و...
اما فنی اگر بخواهیم قضیه رو بررسی کنیم تقریبا همه سوالات به خوبی توسط متخصصین ناسا و غیره پاسخ داده شده تاحالا مثل قضیه پرچم که در جوابش اگه دقت کنین یه میله بصورت افقی بالای پرچم قرار گرفته برای باز نگه داشتن پرچم و موجی که روی پرچم ایجاد شده بخاطر لرزش میله است که به علت جازبه کم یک شمم نسبت به زمین پایدار تر میمونه موج و با ذهنیت کی ما با زمین داریم متفاوته. و از همه مهمتر رفلکتور هایی ست که رو سطح ماه قرار داده شده و با بازتابش لیزره تابیده شده در زمین به راحتی دریافت شده و اینکه 380 کیلو سنگ و خاک از ماه اورده شده و داشمندان روسی حتی تایید کردند. و از همه مهمتر اینکه قطعا اگر دروغی در کار بود هیچ کشوری به اندازه شوروی انگیزه و توان برای اثباتش نمیتونست داشته باشه اما هیچوقت همچین ادعایی نکرد چون خودش به صورت علمی مطمئن بودند که این کار انجام شده
سلام به نظر من تا به حال هیچ انسانی به کره ماه نرفته است اگه آمریکا چهل سال پیش تونسته به کره ماه بره چرا الان نميتونه چرا بعد از چهل سال روسیه که در بیشتر رقابتهای فضایی از آمریکا جلوتر است هنوز نتوانسته به کره ماه بره البته رسانه های اون زمان شوروی رفتن به ماه را غیر ممکن .
سوال من انه که چرا دوباره یا چند باره این اتفاق نیافتاده ؟چرا تو کره ای که جو نداره پرچم آمریکا داره باد میخوره ؟ اینها وقتی گفتن ما به کره ماه رفتیم که پریروزش یوری گاگارین از جو خارج شده بود. اینها این همه وسیله درست کردن بعلاوه سوخت که این سفینه رو تا ماه ببره حالاچطور شده با یک جامپینگ پیزوری تا زمین اومدن؟داداش سر کاریم پشت پنج هزار تومنی ها رو بخونید بهش ایمان بیارید.
دوست آسمانی، آمريكاييها اساسا در رقابت فضايی كه با شوروی سابق داشتند، در حقيقت با يك اقدام تسليحاتی، براي فرود بر روی ماه خيز برداشتند و چندين سفر متعدد در آن سالها به ماه داشتند(فقط آپولو 11 نبوده) تا حداقل در زمينه سفر انسان به كره ای ديگر از شوروی سابق عقب نمانده باشند. دليل عدم بازگشت مجدد به ماه را نيز صرفا هزينه های بالای چنين اقدامی و همچنين عدم ضرورت تكرار چنين برنامه هايی برای انجام چنين سفر پر هزينه و پر مخاطره ای اعلام كرده اند! گروه آموزش انجمن نجوم آماتوری ايران
سلام علیکم. من اگر یه بار کنار کوهی مثل دماوند یا اورست. رفته باشم، احتمالا یه عکس. میندازم تا هم یادگاری من باشه و احتمالا برای کسانی که بخواهند شک و شبهه ایجاد کنند، یه مدرکی داشته باشم. در مورد ماموریت ماه نشین ها، تا حالا یه عکس یادگاری از نفرات با کره ی زمین. ندیدهام که طبعاً باید پشت سرشان قرار گرفته بوده.باشه. حالا مسایل دیگر بماند. ممنون میشوم جواب دهید.
بطور قطع ويقين، بزودی سفرهای پژوهشی در ماه رونق خواهد گرفت وبالطبع اگر آثار گذشته اين سفرها مشاهده شود، چنين ابهاماتی برطرف ميگردد. دقت داشته باشيد هيچگاه مراكز فضايی روسيه و ديگر نقاط جهان كه ميتوانند رقيب ايالات متحده محسوب شوند، چنين ابهاماتی را مطرح ننموده اند! و مستندات زيادی نيز از حضور انسان در ماه موجود است.
در دمای -200درجه چطور عکس گرفتن با چه دوربینی! اون هم با این کیفیت در 40سال پیش! حالا حرف زدنشون به کنار به نظرم سفر به ماه و قدم زدن بر سطحش یک دروغ فوق بزرگ بوده و هست هوای سطح ماه غبار الود هست عجیبه این همه در تصاویر هواش صافه و شهاب سنگی هم نمیاد سمتشون!
به هر حال دروغ و بلوف هرچه بزرگتر باشه برای مردم قابل درک تر میشه
این لینک رو بخونید جالب هست!
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/109923
جالبه که روسها با تمام شکاکیت و دقت و همچنین دشمنی با امریکا داشتند سفر های 6 گانه اپولو را تائید کردند ....
حتی اگر بگیم این یک ساخت و پاخت سیاسی بوده ..این انتحار برای مشور کمونیسم و بل وک شرق بوده ...
در ضمن مونت پالومار واقع در شیلی و 23 مرکز فتلسکوپ های اپتیکی پرچم امریکا را بر سطح ماه تایید کردند..!! وقتمان را با موهوم بافی تلف نکینم و مانیز به جای نفی به خلاقیت و نواوری بپردازیم
به نظرن به جای اینکه به سفرهای ناسا درخصوص رفتن به کره ی ماه شک وحسادت کنیم بیایید چشم خود راباز کنیم وبه نبوغ بشر احترام بگذاریم
به نظر من تمام سفر های این کشورها حقیقت محض است چون اگر کشورهای بزرگی مثل امریکا و روسیه بخواهند کاری را انجام دهند قطعا انجام می دهند چون توان انجام دادن کار های سخت را دارند و مثل ما همه چیز را الهی نمیبینند و به قدرتی که خداوند به انسان داده ایمان دارند . ما کشورهای جهان سوم وقتی چیزی را سخت میبینیم فقط بلدیم داستان ببافیم چرا راه دور می ریم . کشور ما یک میمون فرستاد به فضا بیشتر تو کشور خودمان شایعه دروغ بودن این واقعه شکل گرفت حتی خودمان رو هم قبول نداریم وای بحال شیطان بزرگ و روسیه ی کمونیست را --خدا هدایتامان کنه آمین
آفرین
من به سفر ماه عقيده دارم ولي اين عكس واقعي نيست چون پرچم اون جا داره حركت ميكنه اخه مگه ماه جو داره كه باد بوزه
- سایت انجمن نجوم آماتوری ایران مجاز به ویرایش ادبی دیدگاهها است.
- دیدگاههایی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بیاحترامی و موارد مغایر با قوانین کشور باشند منتشر نخواهند شد.
- دیدگاهها پس از تأیید منتشر میشوند.
دو نکته:
۱. کس دیگهای غیر از من متوجه نشد که این نوشته چقدر «آمریکایی» نوشته شده؟ منظورم، مگه روسها هم نتونستند به ماه بروند؟ (البته حقیقت اینه که من متاسفانه وقت نکردهام در اینباره بیشتر مطالعه و تحقیق کنم ولی به عنوان یه دهه شصتی [تو حال و هوای چپگرایی که دوران مدرسه ما درش گذشت] اگر از من بپرسند اولین کسی که بر ماه راه رفت کی بود، میگم: یوری گاگارین!! حرف معروفش هم این بود وقتی به زمین برگشت: به ماه هم رفتیم، خدایی نبود! (اشاره به عقاید کمونیستی شوروی) ولی حالا گذشته از عقاید مذهبی، پس نقش روسها در قدم زدن بر ماه چه میشود؟
یا شاید اطلاعات من خیلی ناقص و غیرصحیح است و روسها به ماه نرفتند؟ و اگر اینطور نیست، چرا حس این مقاله (که البته انصافاً مقاله بسیار جالب و آموزندهای درباره تاریخ سفر انسان به ماه است، بیشک) اینطور است که انگار غیرآمریکاییها هیچ نتونستند بکنند؟ باید خیلی در نوشته دقت کنید که متوجه شوید نویسنده به نوعی منظورش آن بوده که فقط ماموریتهای آپولو رو پوشش بده (مثلاً تیتر مقاله رو ببینید)؟