این آذرگوی در 11 اوت (20 اَمرداد) 2013 در ساعت 2:14 بامداد به وقت شرقی آمریکا گرفته شده است، بوسیله چهار دوربین متعلق به "شبکه گوی آتشین همه آسمان" (All Sky Fireball Network) ناسا- مجموعه‌ای از دوربین‌ها که اداره محیط شهابسنگ این سازمان کار گذاشته است-  دیده شده بود.

این بارش شهابی سالانه پرساوشی که اغلب آن را چشمگیرترین بارش شهابی سال تلقی می‌کنند، در شب 12 اوت (21 اَمرداد) به اوج خود رسید. کانون این بارش در صورت فلکی ذات الکرسی و در نزدیکی مرز آن با صورت فلکی برساوش واقع شده‌است

بارش‌های شهابی هنگامی رخ می‌دهند که کره زمین و اتمسفرش از میان نواحی از آسمان می‌گذرند که پر ار خرده‌ریزهای به جای مانده از یک دنباله‌دار است. بارش شهابی پرساوشی به خصوص از توده ذرات به جای مانده از دنبال‌دار "سوئیفت- تاتل" به وجود می‌آید که هر 130 سال یک بار از برابر خورشید می‌گذرد.

هدف اداره محیط شهابسنگ ناسا رصد کردن آذرگوی‌ها در آسمان شب، و گردآوری داده‌ها برای ساختن مدل‌هایی از محیط شهابسنگی اطراف سیاره ماست که به مهندسان در ساختان سفینه‌های فضایی کارآمدتر و متسحکم‌تر یاری خواهد رساند.