بارش شهابی «پرساوشی» که 27 تیرماه هر سال همزمان با برخورد زمین با توده ذرات فعال می شود، 21 و 22 مرداد ماه به اوج خود می رسد.

بارش شهابی پرساوشی، یکی از شورانگیزترین جشنواره‌های سالیانه نجومی باشد که در شب های گرم تابستان، منجمان آماتور را گردهم می آورد.

هنگام اوج بارش شهاب‌هایپرساوشی می توان شاهد 40 تا 60 شهاب در ساعت بود. پس از آن تعداد شهاب‌ها به تدریج کاهش می یابد تا اینکه در سوم شهریور با خروج زمین فعالیت آن به پایان می رسد.

رصد این واقعه به تلسکوپ و یا هیچ ابزار رصدی نیاز ندارد و رفتن به رصدگاهی دور از نور و آلودگی هوای شهر و چشم دوختن به آسمان به ویژه افق شرقی برای رصد این پدیده زیبای نجومی کافی است.

دنباله دار منشاء بارش پرساوشی دنباله دار سویفت-تاتل است که در سال 1862 توسط لوییس سویفت از نیویورک و هورس تاتل از رصدخانه هاروارد کشف شد.

چند سال پس از کشف این دنباله دار بود که «شیاپارلی» با کمک محاسباتش نشان داد که دنباله دار سویفت- تاتل منشاء بارش شهابی است.

این دنباله‌دار هم اکنون از زمین دور شده اما آثار به جا مانده از دم پهن آن عاملی برای ایجاد این بارش شهابی است. سرعت این ذرات 132 کیلومتر بر ساعت و بهترین بارش‌ها وقتی است که زمین با توده بزرگی از این ذرات برخورد می‌کند.

این بارش که به بارش نیمکره شمالی شهرت دارد در نیمکره جنوبی هم دیده می‌شود اما تعداد شهاب‌های قابل رویت آن کمتر است.

برای این رصد به تلسکوپ و هیچ گونه ابزار نجومی نیاز ندارید و کافی است رصد گاهی دور از نور و آلودگی هوای شهر انتخاب کرده و یک زیر انداز مناسب امکان خوبی برای خوابیدن شما و چشم دوختن به آسمان به ویژه به افق شرقی است.

ZHR این بارش 60 است یعنی در شرایط ایده‌آل 60 شهاب در ساعت را باید رصد کنید و این در حالی است که کانون بارش در این محاسبه سمت الراس در نظر گرفته شده است.

ضرورتا به کانون بارش توجه نکرده و صورت‌های فلکی اطراف آن را زیر نظر بگیرید.

هوای مساعد تابستان و درخشش این شهاب‌ها بر زیبایی این بارش می‌افزاید، بارش‌های شهابی که برخورد جو زمین با ذرات میلیمتری و میکرومتری است برای انسان و یا زمین تهدیدی محسوب نمی‌شود.

صورت فلکی پرساوش حدود نیمه شب از افق شمال شرق رصدگاه شما به طور کامل طلوع می‌کند.

ستاره معروف الغول که یک دوتایی گرفتی است در این برج فلکی قرار دارد. سیاره بهرام که در حال نزدیک و نزدیکتر شدن به زمین است و بر نورانیت آن افزوده می شود و همچنین خوشه زیابی ستاره‌ای پروین در سمت راست و پایین کانون قرار دارد.

کانون نقطه‌ای گفته می‌شود که امداد شهاب‌های هر بارش در جهت خلاف حرکتشان به آن نقطه که در یک صورت فلکی است می‌رسد.

عکسبرداری با دوربین‌های مکانیکی ترجیحا مجهز به لنز زاویه باز (WIDE) و فیلم حساسیت 400 با نوردهی نه چندان زیاد و در وضعیت B و دیافراگم نیمه باز، بر جلوه این بارش پر شکوه می‌افزاید.

اگر از فیلم حساسیت 100 استفاده می‌کنید، باز بودن کامل دیافراگم و نوردهی طولانی‌تر توصیه می‌شود.

فراموش نکنید با ثبت اولین شهاب، شاتل دوربین را بسته و یک بار دیگر دوربین را برای عکسبرداری شارژ کنید.

در طول رصد حتما از چراغ‌ قوه‌های با نور قرمز استفاده کرده و حتی‌المقدور آنها را به هر طرف نچرخانید چرا که شاید دهانه دوربینی برای شکار شهاب‌ها باز بوده و نور شما مشکل آفرین باشد.