در سال 1787، ستاره شناسی به نام ویلیام هرشل سحابی اسکیمو را کشف کرد.

از نگاه زمین، NGC 2392، سر انسانی را تداعی می‌کند که با کلاهی از پوست حیوان پوشیده شده است.

در سال 2000 تلسکوپ فضایی هابل از سحابی اسکیمو در نور مرئی عکس برداری کرد و در سال 2007 توسط رصدخانه اشعه ایکس چاندارا از این سحابی در طیف ایکس عکس برداری شد.

تصویر ترکیبی بالا (نور مرئی-اشعه ایکس)،اشعات ایکس ساطع شده از گاز داغ مرکزی که به رنگ صورتی نشان داده می‌شود، هفته پیش ارایه شده است.

از فضا، این سحابی ابرهایی گازی چنان پیچیده‌ای را نشان می‌دهد که کاملاً قابل درک نیستند.

سحابی اسکیمو یک سحابی سیاره‌ای است و گازی که در بالا دیده می‌شود، لایه‌های بیرونی ستاره‌ای شبیه خورشید در 10 هزار سال گذشته  را نشان می‌دهد.

رشته‌های داخلی به وسیله‌ی بادهای قدرتمند ذرات از ستاره مرکزی به بیرون پرتاب شده‌اند.

صفحه بیرونی تارهای نارنجی غیر عادی با طول سال نوری هستند.

سحابی اسکیمو حدود 1.3 سال نوری گسترده شده و در کهکشان راه شیری و در فاصله 3000 سال نوری از ما در صورت فلکی دوپیکر (جوزا) قرار دارد.